پیام آقای بهزاد امیری، مسئول شاخه کشوری نهضت مقاومت ملی ایران در هند
گزارش کامل مراسم سی و دومین سالروز قتل دکتر شاپور بختیار و سروش کتیبه متن پیام آقای «بهزاد امیری» مسئول شاخه کشوری نهضت مقاومت ملی ایران در هند برای مراسم سیو دومین سالروز قتل...
گزارش کامل مراسم سی و دومین سالروز قتل دکتر شاپور بختیار و سروش کتیبه متن پیام آقای «بهزاد امیری» مسئول شاخه کشوری نهضت مقاومت ملی ایران در هند برای مراسم سیو دومین سالروز قتل...
بختیار با زندگی اش و راهی که پیش پای مردم گذاشت ثابت کرد که جبری در تاریخ نیست. او در پاسخ این سؤال که “شما برای اجرای برنامه ها یتان روی چه نیروئی حساب میکردید گفت:
”در جواب شما میگویم من روی نیروی حقیقت وبالاتر از همه چیز حرمت بقانون تکیه کرده بودم.”
نیروی حقیقت و حرمت به قانون راه آن روز بختیار و راه امروز ماست.
بخت یار ایران خواهد بود اگر؛ پرچم مشروطه خواهی را ورای پادشاهی و جمهوری برافراشته کنیم؛ همچنان که دکتر شاپور بختیار در سنگر خود چنین کاری کرد و به این دلیل ما ایرانیان آزادیخواه، دست در دست هم، همصدا، به دکتر شاپور بختیار که “رفت تا ایران بماند” با صدایی رسا پیام میفرستیم، بختیار، بختیار، سنگرت را نگه میداریم .
بختیار نمیمیرد، چون او آخرین فریاد دموکراسی ایران در انقلاب ۱۳۵۷ بود. او بود که در شرایطی بس خطیر و علیرغم اینکه پدرش به وسیله پدر محمدرضا شاه کشته شده بود، ۲۵ سال پس از دولت قانونی دکتر مصدق، نخستوزیری آخرین دولت مشروطه ایران را بر عهده گرفت.
آنروز که علی خامنهای حکم قتل دکتر شاپور بختیار را داد و آدمکشان حرفهای خود را به پاریس فرستاد، نمیدانست که با آن جنایت خوفناک، دارد تیشه به ریشه حاکمیت دینی میزند؛ زمینه نابودی رژیم ضد انسانی جمهوری اسلامی را فراهم میسازد و آنرا با خود بسوی سیاهچال تاریخ سوق میدهد.
چیزی که واقعاً دلم میخواهد این است که زنده باشم و ببینم که پیکر پدرم، دکتر بختیار و سرهنگ عزیر مرادی که از افسران وطنپرست کشور بود و در ترکیه ترور شد را به ایران برگردانیم. پدرم و سرهنگ عزیز مرادی را به خاک ایران بسپاریم و خاکستر دکتر بختیار را همانطور که آرزو داشت به دامنه کوههای بختیاری.
نهضت مقاومت ملی ایران بنیانگذاردکتر شاپور بختیار National Movement of the Iranian Resistance NAMIR Founded by Chapour Bachtiar دعوت به مراسم ششم اوت ۲۰۲۳ به مناسبت سیو دومین سالروز قتل دکتر شاپور بختیار و...
آقای سروش کتیبه، متولد ۱۳۳۷ در تهران و مجرد بود. پس از انقلاب سال ۱۳۵۷ به فرانسه آمد و در شهر لیون در دانشگاه مشغول تحصیل در رشته جامعهشناسی شد. او با یک خانم ایرانی نامزد کرده بود. به گفته یکی از دوستانش «تنیس دوست داشت. اهل رقص و عاشق سیگار بود. پر حرف نبود، بساز بود، با همه میساخت و غر نمیزد.» (مصاحبه بنیاد برومند با یکی از دوستان آقای کتیبه
ایران هرگز نخواهد مرد