پراکندهگوییهای پایانهفته ۱۳۷
تقدیم به آموزگاران زندگیام که بدون نقش آنها در زندگیام امروز شاید حتی در این جهان نبودم.
تقدیم به آموزگاران زندگیام که بدون نقش آنها در زندگیام امروز شاید حتی در این جهان نبودم.
روز نخست چون دم رندی زدیم و عشق شرط آن بود که جز ره آن شیوه نسپریم مردم شرافتمند و هوشیار تهران ، شما در اینجا اجتماع کردید تا به ندای حق طلبانه جبهه...
تقدیم به زنان، جوانان، کودکان، و مردانی که در راه آزادی و بقای ایران جان باختند و برای به جا گذاشتن میهنی با یک نظام سیاسی مبتنی بر احترام به حقوق بشر، اصول لائیک و دمکراتیک، تفکیک قوا، عدالت اجتماعی، حافظ استقلال و تمامیت ارضی، کثرتگرا با آزادی در همه ابعاد آن و حفظ حقوق برابر همه ایرانیان صرف نظر از مذهب، قومیت، جنسیت، طبقه اجتماعی، گرایشات سیاسی و جنسی و سن برای آیندگان مرگ را با اغوش باز و روی خوش استقبال کردند.
تقدیم به کسانی که به خود باور دارند، به خود اهمیت میدهند، و زندگی را در مبارزه علیه هر آنچه را که ‘نا انسانیت’ میدانند خلاصه کرده اند.
تقدیم به همه آنانی که با شرکت نکردن در نمایشی مضحک و مهندسی شده بنام «انتخابات» حماسه آفریدند و حکومت خونریز، جنایتکار، ویرانگر، و فاسد را بیش از هر زمان دیگری رسوا کردند.
ایران هرگز نخواهد مرد