توقف چرخهی خشونت در خاورمیانه و تزلزل جمهوری اسلامی
با انعقاد توافق صلح میان اسرائیل و حماس، کورسوی امیدی به توقف چرخهی مرگبار خشونت در منطقهی خاورمیانه که از دههها پیشتر جانهای زیادی را گرفته دیده میشود. بهویژه از دوسال پیش به این سو؛ دهها هزار نفر قربانی جنگی شدند که گروهک سلفی حماس به نیابت از حکومت اسلامی در ایران علیه دولت افراطی بنیامین نتانیاهو به راه انداخته بود.
حکومت اسلامی که بیدرنگ پس از پیروزی فتنهی خمینی، شعار بنیادی خود را «محو اسرائیل» عنوان و تمام منابع و منافع ملت را قربانی نبردی بیحاصل کرد از گزند خشونت در خاورمیانه در امان نماند که تازهترین آن تازش 12 روزهی اسرائیل علیه سرزمین ایران در پی رجزخوانیهای خیالگرایانهی سران حکومت و بهویژه فرماندهان نهاد سرکوبگر سپاه پاسدارن انقلاب اسلامی بود.
طی این سالها، مسئلهی فلسطین دستاویزی برای حاکمان اسلامی در ایران بهمنظور استمرار تنش در منطقه بود تا بتوانند زندهمانی خود را توجیه کنند. تنشزایی و نظامیگری دو عنصر بنیادین بقای حکومت اسلامی بوده که سران کشور هم آن را آشکارا به زبان راندهاند؛ از روحالله خمینی که جنگ را «نعمت» میدانست تا علی خامنهای که تحریم و فلاکت را مایهی «پیشرفت و آبادانی».
اما جنگ 12روزه از تمام اوهام حکومت پرده برداشت و نشان داد حکومت با صرف هزینههای هنگفت حتی قادر به حفظ گماشتگان خود نبود.
گروهک سلفی حماس که با عملیات طوفان الاقصی دستاویزی به دولت اسرائیل جهت تشدید خشونت علیه مردم غزه داد، بعد از دو سال رجزخوانی چارهای جز عقبنشینی از بلندپروازیهای خود ندید. عملیات تروریستی اکتبر 2023 از سوی سران جمهوری اسلامی مورد تقدیر فراوان قرار گرفت؛ عملیاتی که حاصلی جز کشتار و ویرانی در پی نداشتهاست.
اکنون سایر گروههای نیابتی جمهوری اسلامی از حوثیها در یمن گرفته تا گروههای شیعه در عراق و حزبالله لبنان بهانهای برای جنگافروزی ندارند و این سندی دیگر بر سیاستهای غلط جمهوری اسلامیست که دکتر شاپور بختیار بهدرستی مأموریت آن را بردن ایران به «ویرانی» دانست.
اکنون رؤیای «هلال شیعی» جمهوری اسلامی با شکستهای پیدرپی نایبانش طی دستکم دو سال اخیر در هم شکسته و از سویی عدم مشروعیت داخلی، حکومت را در وضعیتی ناپایدار و در آستانهی فروپاشی قرار دادهاست.
سران جمهوری اسلامی اکنون از یکسو شعارهای ایدئولوژیمحور دهههای گذشتهی خود را پوچ و بیاثر و حتی مضر میبینند و از سوی دیگر فاقد پایگاه مردمی در داخل کشورند. براینبنیاد، آیندهی کشور در وضعیتی تعیینکننده قرار گرفته که توجه و حساسیت فردفرد ایرانیان را میطلبد.
در چنین شرایط خطیر و حساس، اتحاد و انسجام نیروهای ملی برای حفظ تمامیت سرزمینی کشور و دورکردن گزند هرگونه دستاندازی به آن بیش از هر زمان دیگر ضرورت دارد.
نگارنده: نما ایرانی
