بندرعباس، برگ سیاه تازه بر جنایات جمهوری اسلامی
حادثه‌ی مرگبار انفجار محموله‌ی شیمیایی در بندرعباس برگ سیاه تازه‌ای بر جنایت های حکومت اسلامی علیه مردم ایران افزود. فارغ از چرایی و چگونگی رخداد این مصیبت دلخراش، این فاجعه خود نشانی از بی مبالاتی مسئولان مربوطه در رعایت الزامات ایمنی نگهداری از مواد خطرناک برجسته در جهت حفظ سلامت شهروند ایرانی میباشد.
این نخستین بار نیست که نهادهای قدرت در کشور در راستای منافع خود و بدون در نظر گرفتن عواقب تصمیم گیری‌هایشان، جنایتی مهلک را علیه مردم ایران رقم میزنند.
این بندر، که از دیرباز یکی از بزرگترین ورودی های تجاری کشور بشمار میرود، سالهای بسیار به شکل کاملاً غیر شفاف مورد استفاده‌ی نهادهای نظامی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی قرار میگیرد. آنچه برای این نهادهای قدرت طلب از آغاز تاسیس شان اهمیت نداشته زندگی شهروند ایرانی و منافع ملی کشور بوده و بی توجه به این موارد به اقدامات نامتعارف خود ادامه داده‌اند.
کافیست اندکی عقب تر رفته و ماجرای سرنگونی هواپیمای مسافربری اوکراینی را در دی ماه ۱۳۹۸ به خاطر آوریم که سپاه پاسداران با شلیک موشک، ملت ایران را داغدار کرد. در آن جنایت نیز نهاد مذکور در اقدامی ضد انسانی، با پنهان کاری ماجراجویی نظامی خود، عده‌ای بیگناه را سپر بلا کرد.
اینک بار دیگر شاهدیم که در شرایط بحرانی کشور که مسئولان حکومت اسلامی با تکیه بر سپاه پاسداران مسبب اصلی آنند، بی توجه به مسائل ایمنی، حفاظتی و زیست محیطی و حتی بدون برنامه ریزی برای نگهداری و جابجایی آن، اقدام به واردات مواد شیمیایی کرده‌اند که گفته میشود مصارف موشکی دارد. قطع نظر ازهمه موارد کمی و کیفی این اقدام ، طبعاً مواد خطرناک الزامات خاصی را میطلبد که اگر با شفافیت و منطبق با استانداردهای لازم صورت میگرفت چنین فاجعه‌ای رقم نمیخورد. اما مشخص نیست به کدام علت، چنین موادی بدون در نظر گرفتن جنبه‌های خطر ساز، همانند کالای مصرفی عادی وارد یک بندر مهم تجاری کشور شده و بدون هیچ اقدام امنیتی و نگهداری، در آن جا به حال خود رها شده بودند.
از ابتدای قدرت گرفتن فتنه سیاه خمینی در ایران در بهمن ۱۳۵۷، حاکمان خودکامه و اقتدار گرا صرفاً در راستای منافع خود و بر خلاف منافع ملی به ماجراجویی و تنش زایی پرداخته و مردم عادی را قربانی مطامع و مصالح خود کرده و جنگ و تحریم را برای خود نعمت پنداشته‌اند. حاکمانی که به سبب اقدامات ضد انسانی امروز حکومت خود را بیش از هر زمان دیگر در معرض فروپاشی میبینند و کمر به نابودی کامل کشور بسته اند.
آیا رفتار حاکمان نظام اسلامی مهر تأییدی بر کلام ماندگار دکتر شاپور بختیار در واپسین روزهای نخست وزیری ایشان نیست که آشکارا هشدار داد «اینها مأموریت دارند که ایران را به نابودی ببرند»؟
افسوس که مردم ایران تحت پوشش روحانیت و گروههای وابسته شان، هشدار دکتر بختیار را نسبت به «استبداد نعلین» نشنیده گرفتند. اما امروزه مردم ایران آگاه میباشند و درخیزش های متعدد نشان داده‌اند که اینبار تا رهایی کشور از پا نخواهند نشست.
ایران هرگز نخواهد مرد
نهضت مقاومت ملی ایران
