اعتصاب پرستاران

 “مشت نمونه‌ی خروار است”

موج فزاینده‌ی اعتصاب پرستاران در سراسر ایران که جرقه‌ی آن در بیمارستان‌های دولتی شیراز در تاریخ پانزدهم مرداد زده شد، طی همین مدت نسبتا کوتاه دست‌کم به ۵۰ بیمارستان سرایت کرده است.

پرستاران که در پی بی‌توجهی نهادهای حاکم به مطالبات حقه‌شان در راستای پرداخت معوقات باقی‌مانده از سال‌ گذشته؛ از کار دست کشیدند، مانند بسیاری اقشار دیگر جامعه مشمول قوانین تبعیض‌آمیز و در سطح کلان‌تر سومدیریت اقتصادی حکومت اسلامی بوده که نشانه‌های فلاکت اقتصادی روز‌به‌روز در آن نمایان‌تر می‌شود.

بی‌اعتنایی نهادهای مسئول به مطالبات کادر درمانی در ایران به مدت اخیر محدود نبوده و ریشه در دست‌کم دو دهه پیشتر دارد. نهادهای قانون‌گذاری اهمیت این حرفه و مشقات آن را در برنامه‌های خود لحاظ نکرده‌ و برعکس هرگونه صدای اعتراض را به‌سبک حکومت اسلامی به شدیدترین نحو ممکن سرکوب کرده‌اند؛ طوری که هرگونه حرکت اعتراضی اصناف مربوطه در بهترین حالت به دادگاهی شدن این افراد منتهی گردیده و این نهادهای صنفی نیز تضعیف شده‌اند.

اینک گسترش اعتصاب کادر درمانی و تهدید به استعفای جمعی همزمان با کاهش چشمگیر افراد شاغل در پی مهاجرت گسترده از ایران به‌سبب نومیدی از هرگونه بهبود در وضعیت اقتصادی و عدم ثبات، جامعه را با خطری تهدید می‌کند که عوارض آن به آسانی قابل مهار نمی‌باشد. اما از سویی دیگر این نخستین حرکت منجسم و سراسری پرستاران در راستای احقاق حقوق خود است که شاید در حال حاضر آنچنان رنگ و بوی سیاسی نداشته و صنفی تلقی شود، اما پیوند خوردن این موج با بدنه‌ی جامعه که شکاف آن با حکومت به حدی بی‌سابقه رسیده است می‌تواند موجی وسیع‌تر را ایجاد کند. خاصه اینکه اقتصاد ورشکسته‌ی کشور در کمتر جایی مشهود نبوده و آنچه این آتش زیر خاکستر را پنهان کرده توسل حکومت به سرکوب شدید در میان اقشار مختلف بوده که در مورد معلمان طی سال‌های گذشته به‌کرات رخ داده است.

نظر به اینکه بی‌توجهی حکومت به خواست‌های صنفی و مردمی جزئی از ماهیت آن بوده و همواره کوشیده با سرکوب خواسته‌ها؛ برنامه‌های خود را پیش ببرد بی‌آنکه به اصول انسانی پای‌بند باشد. از سویی وخامت روزافزون شرایط اقتصادی کشور به‌سبب انزوای سیاسی، دامنه‌دار شدن این حرکت پرستاران و پیدایش حرکت‌های مشابه از اصناف دیگر دور از انتظار نخواهد بود.

چنانچه حکومت به این خواسته‌های حداقلی تن نداده و روش همیشگی سرکوب خشونت‌آمیز را اتخاذ کند، علاوه بر به خطر افتادن سلامت جامعه، باید انتظار اعتراضات گسترده‌تری را نیز داشته باشد.

نما ایرانی

ایران هرگز نخواهد مرد