قیام ” نقاب “
افسران شجاع و میهن‌دوست
قیام نقاب، یکی از رویدادهای مهم و تأثیرگذار در تاریخ معاصر ایران است، در سال ۱۳۵۹ زمانی که اعدام‌های بی‌وقفه‌ی جمهوری اسلامی شروع شد، و منجر شد تا افسران ارشد و بلند پایه ارتش اعدام شوند، مشروعیت نداشته رژیم بی‌هویت خمینی زیر سوال رفت، از همین رو افسران ارتش قیامی را تحت عنوان قیام نقاب یا قیام شاهرخی تدارک دیدند. این حرکت ملی، که به قیام همافران نیز معروف شد، در تاریخ ۱۸ تیر ۱۳۵۹ در پایگاه هوایی شهید نوژه همدان رخ داد و هدف اصلی آن، براندازی نظام جمهوری اسلامی بود.
پس از فتنه خمینی، جمهوری اسلامی با چالش‌های متعدد داخلی و خارجی روبرو شد. برخی از نیروهای نظامی و سیاسی که به حکومت مشروطه وفادار بودند، از تغییرات ایجاد شده ناراضی بودند و به دنبال فرصتی برای آزاد کردن ایران و ایرانیان از دست این خونخواران بودند. افراد داوطلب برای همکاری از نیروهای نظامی و غیرنظامی، بویژه از نیروی هوایی ارتش شاهنشاهی بودند.
به طور کلی از همان ابتدای فتنه خمینی، میهن‌پرستانی چون دکتر شاپوربختیار، متوجه این عمر شده بودند که نارضایتی‌ها از رژیم گذشته، که دلایل مختلفی داشت مانند: عدم وجود مبانی دموکراسی و آزادی بیان، تک حزبی کردن ایران، استبداد چکمه‌ای که پس از ۲۸ مرداد بیشتر به چشم میخورد و باعث بروز ناراحتی‌ها و نارضایتی‌ها در جامعه شده بود؛ از طرفی دیگر بیسوادی سیاسی قشر خاکستری جامعه باعث شد تا ملت ایران در دام دیوی چون خمینی بیافتند. همچنین از طرف دیگر افرادی که برای پیروزی خمینی سینه چاک می دادند و او را راهی برای بهتر شدن وضع کشور و مبارزه با رژیم مشروطه می دانستند، متوجه شدند که هدف خمینی برای پیروزی، جاه‌طلبی و قدرت‌طلبی وی بوده است؛به این صورت که خود را پشت نام دین پنهان سازد تا بتواند نهایت سو استفاده را از اسم برای سلطه بر ملت شریف ایران زمین و دستیابی به اهداف پلید و شوم خود داشته باشد.
قیام نقاب را از لحاظ تاریخی میتوان نقطه عطفی دید که مخالفان جمهوری اسلامی، فارغ از هرگونه جایگاه سیاسی، نظامی و تضاد‌های عقیدتی با یکدیگر متحد شدند تا کشور و ملت شریف ایران زمین را از چنگال دیو صفتی چون خمینی نجات بدهند و آینده کشور را به سوی دموکراسی و جامعه ای آزاد سوق دهند.
اما هر قیامی نیاز به یک پیشوا دارد. نقطه مشترک میان افرادی که قیام نقاب را طراحی و برنامه‌ریزی کرده بودند، دموکراسی و آزادی بود که همه این موارد در حرف و در عمل در یک شخصیت ملی و میهن دوستی چون آخرین نخست وزیر دوران مشروطه، زنده یاد دکتر شاپور بختیار دیده میشد. از آنجا که این قیام نقاب در داخل ایران و در بین ارتشیان شکل گرفته بود و هدف از این قیام تشکیل یک حکومت نظامی نبود، ارتشیان باید از نظر سیاسی یک فرد سیاسی را معرفی می‌کردند تا مسئولیت سیاسی این قیام را بر عهده داشته باشد. از همین رو ارتشیان این طرح را با زنده یاد دکتر شاپور بختیار در میان گذاشتند و ایشان نیز قبول کرد تا مسئول سیاسی این قیام باشد.
قیام نقاب توسط گروهی از همافران نیروی هوایی به رهبری سیاسی دکتر شاپور بختیار و حمایت برخی از نظامیان بلند پایه‌ای چون تیمسار سپهبد مهدیون، تیمسار سرتیپ آیت محققی و خلبان بلند پایه ارتش، زنده یاد خسرو بیت اللهی برنامه‌ریزی شد. هدف اصلی این قیام، تصرف پایگاه هوایی شهید نوژه در همدان و انجام حملات هوایی به مراکز حساس تهران بود.
این عملیات شامل برنامه‌هایی برای بمباران مراکز دولتی مهم که در اختیار تروریست‌های اسلامی قرار گرفته بودند، و همچنین ترور برخی از رهبران جمهوری اسلامی از جمله حمله هوایی به بیت خمینی و ترور او بود. اما با تاثر فراوان نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی از طریق اطلاعات جاسوسی و نفوذی‌های خائن از حزب توده و با کمک سرویس اطلاعاتی شوروی در جریان برنامه‌های قیام قرار گرفتند. در نتیجه، قبل از شروع عملیاتی عمده، تعداد زیادی از نیروهای شرکت کننده در قیام در همان روز دستگیر شدند.
از آنجا که خمینی در طول دوران رهبریش بر خوانخواران اسلامی جز اعدام و شکنجه کار دیگری بلد نبود، پس از لو رفتن قیام، تعداد زیادی از نیروهای قیام محاکمه و اعدام شدند.
قیام نقاب نماد رشادت و اتحاد افسران ارتش و همافران نیروی هوایی بود که با وجود خطرات جانی، برای نجات کشور از حکومت دیکتاتوری جمهوری اسلامی تلاش کردند. این اتحاد و همبستگی میان نظامیان و غیرنظامیان نشان‌دهنده امید به تغییر و ایجاد یک حکومت دموکراتیک و آزاد بود. قیام نقاب نشان داد که نیروهای مخالف قوی و مصمم در داخل و خارج از کشور وجود دارند که برای تغییر وضعیت موجود تلاش می‌کنند. این قیام الهام‌بخش بسیاری از مخالفان جمهوری اسلامی شد و با وجود سرکوب شدید، نشان داد که امید به آزادی و دموکراسی در ایران زنده است.
دکتر شاپور بختیار به عنوان رهبر سیاسی قیام، نقش کلیدی در سازماندهی و هماهنگی این عملیات داشت. دکتر بختیار با سابقه‌ای طولانی در دفاع از دموکراسی و آزادی، الهام‌بخش نیروهای قیام بود. تلاش‌های او برای جلب حمایت بین‌المللی و تشکیل نهضت مقاومت ملی ایران و دعوت از مخالفان جمهوری اسلامی، نشان از عزم و اراده او برای مبارزه با استبداد و تلاش برای ایجاد یک ایران آزاد داشت.
یادشان گرامی و راهشان پور نور باد
ایران هرگز نخواهد مرد
مهران ملامیرزایی
