به مناسبت چهل‌و چهارمین سالگرد ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ فتنه‌ی خمینی
بنیانگذاردکتر شاپور بختیار
National Movement of the Iranian Resistance
NAMIR
Founded by Chapour Bachtiar
بیانیه‌ی نهضت مقاومت ملی ایران
به مناسبت
چهل‌و چهارمین سالگرد ۲۲ بهمن ۱۳۵۷
فتنه‌ی خمینی
پرانتز جمهوری اسلامی باید بسته شود.
شاپور بختیار
در ۲۲ بهمن ۱۴۰۱، سیاه‌ترین روز در تاریخ پر فراز و نشیب مشروطیت ایران برای چهل‌و چهارمین بار در ذهن میلون‌ها ایرانی متنفر از جمهوری اسلامی سنگینیِ روزی را بیاد می‌آورد که اجامر روح‌الله خمینی در معیت مهدی بازرگان، «نخست‌وزیر» گماشته شده و گوش بفرمان «امام»، سنگر قانون اساسی مشروطه را تسخیر کردند؛ سنگری را که شاپور بختیار تا آخرین دقایق از آن حفاظت کرده بود و فقط تحت اصرار افسران میهن‌دوست محافظ نخست‌وزیر قانونی ایران، آنهم با این نیت از دفتر نخست‌وزیری بیرون رفت که مبارزه‌ی بی‌امان خود با نظام در حال تکوین «حاکمیت الله» را بمنظور بازگرداندن جامعه در حرکت بسوی دموکراسی آغاز کند.
در آنروز شوم، انبوه مردم نا‌اگاه و هیجان‌زده تحت تأثیر جوّ ایجاد شده توسط اسلام‌گرایان، مریدان شیخ فضل‌الله نوری و ابوالقاسم کاشانی، به خیابانها ریختند؛ آنها به عواقب پیروی از خمینی و خیلِ دار و دسته‌ی اسلام‌گرای او لحظه‌ای فکر نکردند؛ با پیوستن به لشگر چریکهای فدایی خلق، مجاهدین خلق و حزب توده، مسیر تعیین سرنوشت خود و اعقاب بی‌گناه خود را که جمهوری اسلامی خمینی برای ایران و ایرانیان بارمغان می‌آورد، هموار ساختند.
در آن آشوب ویرانگر، جبهه ملی برهبری دکتر کریم سنجابی در نتیجه‌ی پذیرش داوطلبانه‌ی قید بیعت با «امام» و طرح شعارهایی مثل: «به راه خمینی و به راه مصدق در یک صف»؛ «مَقدمت گرامی باد، سروری، امامی ومولائی» به حیثیت سیاسیِ اصیلِ “جبهه ملیِ یادگار مصدق” صدمات جبران ناپذیری وارد کرد؛ و بدلیل پیروی مطلق از نیّات خمینی و تن دادن به «وحدت کلمه»ای که «امام» همگان را به آن ملزم ساخته بود بعلاوه، به علت بی‌توجهی به اهمیت پیامدهای دنباله‌روی بی چون و چرا از «آیت‌الله»، عرصه‌ی سیاسی “ملی‌گرایی” ترک کرد.
سالهاست که مردمان حق‌شناس در کشور، یعنی اکثریت بزرگ ملت ایران، نه تنها به درستی گفتار و کردار سیاسی و اهمیت ایستادگی شاپور بختیار در مبارزه با نظامی بیگانه با ملت و فرهنگ دیرپای ایرانی، پی‌برده‌اند، بلکه از همین روی همواره نام والای او را به نیکی می‌برند و به خدمات شگرف وی ارج می‌گذارند؛ و در مقابل، هر شب با پنجره‌های گشوده، از درون خانه‌ها با فریادِ: “لعنت بر خمینی” و “مرگ بر خامنه‌ای” نفرت خود از کلِ جمهوری اسلامی را بیان می‌دارند.
امروز و با سپری شدن بیش از چهار دهه از وقوع فاجعه‌ای که شاپور بختیار آنرا بدرستی فتنه‌ی خمینی نامیده بود، اکثریت عظیم آحاد و اقشار ملت ایران، از زن و مرد، جوانان و سالمندان گرفته تا روستایی و شهری، کوه‌پایه‌ای و دشت‌نشین، همگی فریاد می‌زنند که دیگر حاضر به تحمل جمهوری نکبت‌بار اسلامی نیستند و برای سرنگونی رژیم ضدانسانی مبنی بر «حاکمیت الله» روز‌شماری می‌کنند.
در واقع، جنبش اعتراضی کنونی شخصیت‌هایی را که طی سالها مبارزه از بوته‌ی آزمایش برای رسیدن به مقام “رهبری”، چونان مصدق و بختیار را نمی‌شناسد و هیچ یک از مدعیان متعدد «رهبری» را واجد این امر نمی‌داند.
نیاز بلافاصله‌ی جنبش کنونی، تحقق اتحاد واقعی میان نیروهای سیاسی آزادی‌خواه، دموکرات، طرفدار عدالت اجتماعی و معتقد به حاکمیت ملت می‌باشد.
باید گفت که مردم ایران چشم امید به آنگونه اتحاد میان نیروهایی دوخته‌اند که متضمن آزادی‌های فردی و اجتماعی، تساهل در احترام به نظر مخالف و ابرام بر اصل جدایی دین از حکومت باشد و در جهت تمهید الزامات دوران گذار جامعه از جمهوری اسلامی به نظامی دموکراتیک حرکت کند.
مقارن با چهل‌و چهارمین سالگرد فتنه‌ی خمینی، کشور ایران شاهد حماسه‌آفرینیِ فرزندان جوان و شجاعی است که از دشمنان اصلی وطن ترس بدل راه نمی دهند و با زدودن آثار تبلیغات رژیم (دهه فجر فاطمی) از خیابانها نفرت ملت را نسبت به دستگاه آخوندی به منصه‌ی ظهور می‌رسانند.
دکتر شاپور بختیار از بعد از ظهر ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ بمدت شش ماه در ایران مخفیانه گذراند؛ در اولین فرصت ممکن از مخفیگاه خود به ملت ایران پیام فرستاد و مخالفت صریح خود با جمهوری اسلامی را اعلام کرد و در پاریس با تأسیس نهضت مقاومت ملی ایران بستن پرانتز سیاه جمهوری اسلامی را در دستور کار قرار داد.
سالهاست که ترس از پایان محتوم رژیم آخوندی در ایران همچون کابوسی سهمناک «خواب آرام» گردانندگان اصلی جمهوری اسلامی را مختل کرده است.
روح‌الله خمینی سه سال بعد از «پیروزی» انقلابش و با دیدن اوضاعی که شخصاً باعث وبانی‌ِ آن بود، وحشت خود از سرنگونی جمهوری اسلامی را اینطور بیان داشت: ” بترسید از آن روزی که مردم بفهمند در باطن ذات شما چیست و یک انفجار حاصل بشود. از آن روز بترسید که ممکن است یکی از «ایام‌الله» ـ خدای نخواسته ـ باز پیدا بشود؛ و آن روز دیگر قضیه این نیست که برگردیم به ۲۲ بهمن. قضیه [این] است که فاتحه همه ما را می‌خوانند!”
در چهل‌و چهارمین سالگرد فتنه‌ی خمینی ملت ایران بپاخاسته است که “پرانتز سیاه جمهوری اسلامی” را ببندد و برای همیشه فاتحه‌ی حکومت وطن‌فروش و فاسد مبنی بر «حاکمیت الله» را بخواند.
بامید تحقق اتحاد نیروهای میهن‌دوست در جهت سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی!
ایران هرگز نخواهد مرد
پنجشنبه، ۲۰ بهمن ۱۴۰۱ / ۹ فوریه ۲۰۲۳
