زنده ماندیم و یک دست شدن فرمانروایی فرمانروایان را هم دیدیم
باید سپاس گوی همه یکدست‌ها باشیم که چنین یک‌دستی را به مردم ایران ارمغان آورده است؛ امروز از نوک هِرَم تا پایه همه یکدست است؛ از مجلس و شوراهای شهر و شهرداری‌ها گرفته تا همه ارگان‌ها و سازمان‌های دولتی و نیز خصولتی‌ها همه و همه به پیروی از نوک هِرَم تا پایین یکدست‌اند . داشتن دو دست درد سر است چون اگر به هم کوبیده شوند آوازی بر می‌خیزد که خوش‌‌آیند گوش فرمانروایان بی چون نیست؛ می‌گویید نه آزمایش کنید دو دست‌تان را بهم بکوبید شاید آهنگی که از آن برمی‌خیزد برایتان شادی آور باشد ولی برای فرمانروایان یکدست بد‌آهنگ است ؛ برای همین دست زدن و هورا کشیدن در جاهایی که باید پرهیز داده می‌شود و به جایش گوشزد می‌شود که صلوات فرستید .
ولی آنچه شگفت‌آور است با آنکه فرمانروایان مسند نشین چه با دستار و ردا و چه بی‌دستار و بی ردا در نخستین روزهای یکدست شدن بانگ می‌زدند که سرانجام ما پیروز شدیم و از این پس خواهید دید که چگونه همه گره‌های زندگی مردم باز خواهد شد و فرشته‌های آسمانی و پرندگان ابابیل به یاریمان خواهند شتافت و دشمنان را به واپس خواهند راند و بهشت را هدیه خواهند کرد؛ مردمی که سالها در دوزخ زندگی سختی داشتند خندان شده و به امید فرداهای نیامده دل بستند اما فرداها آمدند و رفتند نه از فرشتگان خبری شد و نه از پرندگان ابابیل و همچنان در دوزخ مانده و امیدشان بربال‌های ابابیل پَرکشید.
اینک مردم با دودست بر سر مانده‌اند با خود می‌گویند مگر می‌توان با یک دست کاری انجام داد سیاستمداران کشورهای پیشرفته دو دست دارند و دستهای دیگر را هم به یاری می‌گيرند اما همچنان در کار خویش وامانده‌اند که چگونه و با چه برنامه کار اقتصادشان را رونگ(رونق) بخشند تا مردمشان خوشنود گردند ولی ما مردم به فرمانروایان یکدست و واپس مانده که هنوز در روزگار نخست اوج‌گیری تازیان که چکاچک شمشیرهایشان گوش هفت آسمان را کَر کرده بود ایستاده و بر دهل آنان می‌کوبند تا بتوانند کشور را سامان بخشند؛ اینک با رو شدن همه بیهوده گویی‌های یک‌دستان مردم دریافته آن که:
ا- نباید چشم‌شان را به دو چاه بدوزند تا یکی از آن دو برآید و داد را با شمشیر و خون بگستراند .
۲- باید نه تنها از دو دست خود بهره گیرند که از دستهای یاری رسان نیز یاری را بپذیرند تا بتوانند گره‌های کور این چهل و چهارساله را باز کنند و به شخص یا اشخاصی چشم دوزند که این کشور را دوست دارند و دلشان آکنده از مهر این بوم و بر کهن است.
۳-هر که را برگزیده‌اند اهل گفتگو و رایزنی با مردم باشد و از هرچه که به سود کشور آسیب می‌رساند پرهیز کند.
۴- با زمانه امروز هماهنگ و با ریزه کاری‌های سیاست آشنا باشد ودر بزنگاه‌ها از سود ملی کشور پاسداری کند.
۵- بَرماند(میراث) نیاکان را گرامی دارد و از چپاول بیگانگان جلوگیری کند.
پس هوده همه آنچه نوشته شد این است که با دو دست می‌توان کارها را به پیش بُرد ولی با یک دست نه و هرگز.
گیتی پورفاضل
۱۴۰۱/۱۱/۲۱
