نشریۀ اینترنتی نهضت مقاومت ملی ایران

N A M I R

‏‏سه شنبه‏، 2016‏/10‏/18

از تفاهم با جامعه جهانی تا تفاهم با ملت ایران

جبهه ملی ایران در تاریخ دهم اسفند ماه ۱۳۹۳ زمانی که مذاکرات جمهوری اسلامی با گروه کشورهای ۱+۵ هنوز به جائی نرسیده بود، نامه سرگشاده ای به آقای روحانی رئیس جمهوری نوشت که در قسمت پایانی آن نامه این جملات به چشم میخورد:

«معلوم نیست که در صورت به نتیجه نرسیدن مذاکرات، سرنوشت این کشور وروزگار این ملت به کجا خواهد کشید. در چنین شرایطی برخی عناصر، با ناآگاهی و یا سوءنیت با روند مذاکرات دولت مخالفت نموده و با شعارهای واهی و تو خالی نسبت به گفتگوها عناد میورزند و شگفتا که مخالفت آنان کاملا با مخالفت دولت اسرائیل و جناح تندرو و محافظه کار حاکمیت آمریکا همسو میباشد. در این اوضاع شما نمیتوانید و نباید از مصالح ملی و تامین منافع مردم ایران کوتاه بیائید و این کشور و این ملت را به دست رویدادها و حوادث ناپیدا بسپارید. هیچ کشوری در جهان دوست و دشمن ابدی ندارد و در هر زمان تامین و حفظ منافع ملی کشورهاست که دوستان و دشمنان آن ها را معین میکند. امروز حفظ تمامیت ارضی و تامین صلح و امنیت این مرزوبوم و رفع بحران و مضایق اقتصادی، اصول اولیه منافع ملی ما را تشکیل میدهند. مذاکرات را در جهت حفظ منافع ملی ایران پیش ببرید تا در این دوراهی سرنوشت سازی که کشور با آن روبروست بتوانید با توافقی منطقی خدمتی به ملت ایران نموده و از خود نامی نیک در تاریخ باقی بگذارید. بدیهیست که در پیمودن راه صحیح باید با قاطعیت عمل نموده و از مخالف خوانی های افراد معدود با افکار محدود نهراسید. »

امروز بیش از یک سال و نیم از تاریخ ارسال آن نامه سرگشاده میگذرد. در طی این مدت توافق نامه وین بین دولت جمهوری اسلامی و کشورهای ۱+۵ و نماینده اتحادیه اروپا تحت نام «برنامه جامع اقدام مشترک» یا برجام به انجام رسیده است. شورای امنیت سازمان ملل متحد با تصویب قطع نامه ۲۲۳۱ ، قطع نامه های پیشین خود را در مورد تحریم های ایران ملغی کرده است. توافق نامه از سد سدید کنگره آمریکا نیز عبور کرده و سازمان جهانی انرژی اتمی نیز اقدامات لازم برای راستی آزمائی و تایید صلح آمیز بودن برنامه هسته ای ایران به عمل آورده و مجلس شورای اسلامی نیز بر توافق نامه برجام مهر تایید نهاده است و بالاخره در روز ۲۶ مهر ماه سال گذشته فرمان لغو تحریم ها از طرف رئیس جمهور آمریکا و اتحادیه اروپا صادر گردید و زمینه ای مساعد برای به فرجام رسیدن برجام مهیا گشت.

اما متاسفانه تحرکات بی معنی و اتخاذ مواضع ناصحیح از طرف افراد غیر مسئول در ایران و مخالفت های آشکار و پنهان جناح های تندرو و جنگ طلب در برخی از کشورهای طرف مقابل، اجازه نداده که اثرات ملموس و موثری از لغو تحریم ها و سرمایه گذاری  خارجی در ایران حس شود. و این در شرایطی است که ملت ایران با ناهنجاری های اقتصادی دست وپنجه نرم می کند. این ملت انتظار داشته و دارد و روزشماری می کرد و می کند که با رفع تحریم ها و آزاد شدن کامل دارائی های بلوکه شده و جذب سرمایه گذاری های خارجی از رکود تورمی و  فقر و بیکاری رهایی پیدا کند. این انتظار ملت بی جا نیست.

و علی القاعده با ورود میلیاردها دلار پول های حبس شده و آزاد شدن صادرات نفتی و غیرنفتی و ارتباط با بازارهای جهانی باید این امکانات به وجود آید که هزاران پروژه عمرانی متوقف شده و ناتمام راه اندازی شده و سرمایه گذاری در بخش تولید صورت گرفته و با ایجاد کار و فعالیت های تولیدی وعمرانی، وضعیت اقتصادی کشور متحول شود و از نابسامانی های کنونی نجات یابد. بدیهی است که این چشم انداز مورد انتظار وقتی امکان تحقق پیدا می کند که از کار شکنی ها و سنگ اندازی های ابهام برانگیز افراد معدود که ایران را ناامن و نامطمئن برای سرمایه گذاری وانمود میکنند و بهانه لازم برای ترسانیدن و منصرف کردن سرمایه گذاران و طرف های غربی توافق نامه برجام فراهم میکنند جلوگیری به عمل آید. و باز هم بدیهی است که هزینه کردن منابع مالی حاصل از آزاد شدن سرمایه های مسدود شده و ورود سرمایه گذاری های احتمالی به کشور باید به صورتی درست و مدبرانه و در جهت منافع ملی و ایجاد زیر ساخت های اقتصادی ایران مدیریت و برنامه ریزی گردد. از فساد گسترده که مانند چاه ویل همه امکانات مالی کشور را می بلعد، صادقانه و قاطعانه جلوگیری شود و از حاتم بخشی های نامعقول به این جا وآن جا پرهیز گردد.

واضح است که استفاده از این امکانات برای ملت ایران بسیار مغتنم تر و بسیار واجب تر است که گفته اند چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است. مضافا براین که این بذل و بخشش ها اتهاماتی مثل کمک به تروریسم و دخالت در مناقشات منطقه ای را به دنبال می آورد که چه بسا کل تفاهم بین المللی را دچار تزلزل و مخاطره نماید.

صرفنظر از مسائل اقتصادی اگر به کیفیت و چگونگی تفاهم و توافق هسته ای بین دولت جمهوری اسلامی و قدرت های جهانی تمرکز و مداقه نمائیم،  به روشنی درمیابیم که گره کور فعالیت هسته ای ایران توانست با انعطاف همه طرف های مذاکره کننده و با بحث وگفتگو حل و صل گردیده و به نتایج مثبتی دسترسی پیدا کند و افق های جدیدی را در برابر جمهوری اسلامی و جهانیان بگشاید. نتایج این مذاکرات این سئوال را به اذهان مردم ایران متبادر می سازد که چگونه است که حاکمیت جمهوری اسلامی میتواند با قدرت های جهانی به نحوی متمدنانه به گفتگو نشسته و به تعامل و تفاهم برسد و سایه شوم ابرهای خطرناکی را از فراز این کشور دور نماید، ولی همین حاکمیت قادر نیست در داخل کشور و با اقشار ملت ایران به گفتگو بپردازد و به خواست های برحق شهروندان این کشور گوش فرا دهد؟ آیا حاکمیت نمیداند که سیاست خارجی کشور فرع بر سیاست داخلی است و باید در جهت تقویت و در خدمت سیاست داخلی کشور قرار گیرد؟ و گفتگو و تفاهم با جامعه جهانی بدون گفتگو با جامعه ایران و مردم درون کشور و رعایت آزادی های اولیه آن ها مثل آزادی احزاب و آزادی مطبوعات و آزادی انتخابات یک پارادوکس است که هرگز به جائی نخواهد رسید. چرا حاکمیت به جای گفتگو با دگراندیشان و صاحبان آراء و عقاید مخالف و رعایت حقوق انسانی آنان به زور و سرکوب و تهدید متشبث میشود؟ چرا حاکمیت به حقوق اجتماعی و انسانی بانوان ایران که نیمی از جمعیت کشور را تشکیل میدهند و به خواست های صنفی قشر شریف و فرهیخته معلمان و به زندگی و معیشت کارگران محروم، و مطالبات بر حق دانشجویان که چشم و چراغ و آینده سازان کشورند اعتنا نمی کند؟ چرا حاکمیت در صدد کنار گذاشتن سیاست مشت آهنین و درپیش گرفتن سیاست گفتگو و تعامل و تفاهم با ملت نیست؟

سایت جبهه ملی ایران/  http://jebhemeliiran.org

_______________________________________________________________

مقالات منتشر شده الزاما نقطه نظر، بيانگر سياست و اهداف نشریۀ اینترنتی نهضت مقاومت ملی ایران نميباشند. حق ويرايش اخبار و مقالات ارسالی برای هیئت تحریریۀ نشریه محفوظ است. 

http://www.namir.info