|
احد
قربانی
دهناری
آرزوها
و پیمان‌های
سالِ نو [ایرانی]خورشیدی
به
جمشید بر
گوهر
افشاندند مر آن
روز را روزِ
نو خواندند
سرِ
سال نو هرمز
فرودین بر
آسوده از رنج
روی زمین
بزرگان
به شادی بیاراستند می و
جام و
رامشگران
خواستند
چنین
جشن فرخ از آن
روزگار به
ما ماند از آن
خسروان یادگار
فردوسی
بیائید
در آغاز سال
نو خورشیدی،
همنوا با
دگرگونی و
رستاخیز طبیعت،
همگی، همراه
و همگام آرزو
کنیم و پیمان
ببندیم.
آرزو
کنیم:
سال نو
سال پایانِ
جنگ، ویرانسازی،
کینه‌‌ورزی
و ترور باشد و
سال زایش آشتی،
رواداری،
دوستی، صلح و
سازندگی برای
تمامی
ساکنان جهان.
سال نو
سال آزادی
زندانیان سیاسی،
صنفی، مدنی و
محیط زیست در
ایران باشد
که جای این
فداکاران در کانون
گرم خانواده
و جامعه است
نه زندان‌ها.
سال نو
سال پایان
دادن به
مجازات
اعدام در ایران
باشد که
شوربختانه میهن
ما در صدر
فهرست
کشورهایی
است که این
حکم را صادر و
اجرا می‌کنند.
سال نو
سال نابودی
کرونا در ایران
و جهان و سال
تندرستی،
شادی، آزادی،
دید و بازدید
و سفرهای
گسترده باشد.
سال نو
سال نه به
دروغ، ریا و سیاهی
در ایران و
جهان و سال آری
به راستی،
شفافیت و
راستگوئی و
سپیدی باشد.
سال نو
سال رهائی ما
از زندان غم و
اندوه و ترس و
واهمه باشد و
سال شادی،
دلجوئی، امنیت،
آرامش و آسایش
باشد.
سال نو
سال پایان
نفرت، خشونت
تفرقه باشد و
سال بالندگی
عشق و دوستی،
رواداری و
سازگاری.
سال نو
سال پایان
رشک، حسادت،
تنگ‌نظری،
کوته‌فکری،
تهمت و افترا
باشد و سال
شور زندگی،
همدوشی،
همگامی،
همراهی،
سازش، ملایمت
و دوستی.
سال نو
سال پایان
غرور و
خودستائی و
تکروی باشد و
سال پذیرش،
چشم‌پوشی و
آسانگیری و
همراهی و
همکاری.
سال نو
سال پایان
دلمردگی،
نامرادی،
نومیدی،
دلسردی،
افسردگی و یاس
باشد و سال
شور زندگی،
امیدواری،
بهره‌وری و
کامیابی.
سال نو
سال پایان
حلِ اختلاف
با زور و
اسلحه باشد و
سال گفتگو، یکدلی
و چشم‌پوشی.
سال نو
سال پایان
ساختن تفنگ و
بمب و تانک
باشد و سال
ساختن مداد و
دفترو کامپیوتر
و دوچرخه و
تراکتور
باشد.
سال نو
سال پایان
ضجه‌ها و گریه‌ها
و غرق شدن
کودکان در
راه مهاجرت و
فرار از جنگ،
پایان مرگ
کولبران و
سوخت‌بران
باشد و سال
آواز، رقص،
شادی و
آموختن
کودکان باشد.
سال نو
سال پایان
گرسنگی، فقر
و بیماری
باشد و سال
وفور و سلامتی،
که مادر زمین
اگر مهربان
باشیم برای
همه‌ی ما غذا
و جا و آرامش
دارد.
پیمان
ببندیم:
جنگ‌ستیز
و صلح طلب باشیم
و با تمام
توان برای
صلح مبارزه
کنیم که که هیچ
جنگی مشروعیت
ندارد و مقدس
نیست و همه‌ی
مناقشات راه
حلی سیاسی
دارد.
برای
نجات مادر زمین
و برای پاک و
پاکیزه
نگهداشتن
هوا و آب و خاک
با تمام توان
بکوشیم. زمین
فقط برای ما نیست
و ذخائر آن هم
نامحدود نیست،
با اسراف و زیادروی
و آلودن آنرا
نابود نکنیم
و سهم
فرزندانمان
را با
امانتداری
نگهداریم.
هوا سرچشمه
زندگی ماست، آن
را نآلائیم،
اگر می‌شود پیاده
و اگر نه با
دوچرخه یا
اتوبوس نقل
مکان کنیم.
روادار
و چشم‌پوش
باشیم و با
بلندهمتی،
گشاده دستی و
سعه‌صدر
برخورد کنیم.
بی
تفاوت نباشیم
و بر هر نقض
کرامت انسانی
عکس العمل
نشان دهیم.
تن خویش
و عزیزانمان
را با ورزش و
کار، نیرومند
کنیم و جان خویش
و عزیزانمان
را با دانش‌پژوهی
و دادگرانه و
عشق به دیگران
ببالانیم.
جانمان
از دروغ و ریا
و تنمان را از
بیماری
حافظت کنیم،
راستگو و بی‌ریا
باشیم.
دودِ
پاشیدنِ
بذرِ خشونت،
کینه، تنفر و
دشمنی بیش از
هرکس، به چشم
خودمان و عزیزانمان
می رود، بیائید
مهربان،
دلسوز،
نوازشگر،
خشونت‌پرهیز،
دلجو،
بردبار،
سازگار، شکیبا،
آزرمجو،
خوشخو، دوست
و روادار باشیم
که غم و رنج با
اشتراک‌گذاشتن
کمتر و شادی و
نشاط با
اشتراک‌گذاشتن
افزون‌تر می‌شود.
۲۹
اسفند ۱۴۰۰
احد
قربانی
دهناری
_______________________________________________________________
مقالات
منتشر شده الزاما نقطه نظر، بيانگر
سياست و
اهداف نشریۀ اینترنتی
نهضت مقاومت
ملی ایران نميباشند. حق ويرايش
اخبار و مقالات
ارسالی برای
هیئت تحریریۀ نشریه محفوظ است.
|