|
سیمین
بهبهانی
درگذشت
سیمین
بهبهانی٬
شاعر و نویسنده
معاصر در بیمارستانی
در تهران
درگذشت. خانم
بهبهانی که
بخاطر سرودن
غزل در وزن‌های
بی‌سابقه "نیمای
غزل" لقب
داشت از حامیان
جنبش
زنان
ایران بود.
سیمین
بهبهانی٬
غزل‌سرای
معاصر ایران٬
بامداد سه‌شنبه
(۲۸ مرداد/ ۱۹
اوت) در سن ۸۷
سالگی در بیمارستان
پارس تهران
درگذشت.
خبرگزاری ایسنا
این خبر را به
نقل از پسر
خانم بهبهانی
اعلام کرد. این
خبر از سوی
خبرگزاری‌های
داخلی کشور
به تأیید
کادر پزشکی بیمارستان
نیز رسیده
است.
علی بهبهانی،
پسر ارشد سیمین
بهبهانی در
گفت‌وگو با
خبرگزاری
دانشجویان ایران
(ایسنا) گفت:
«با همه تلاش
پزشکان،
متأسفانه
ساعت یک
بامداد
مادرم
درگذشت.»
او توضیح
داد: «حال مادر
دیروز عصر
اندکی بهتر
شده بود و ما
فکر می‌کردیم
او متوجه
اتفاقات
اطرافش است
اما
متأسفانه مثل
شعله شمع که
بالا می‌گیرد
و بعد خاموش می‌شود،
ساعت یک
بامداد از بیمارستان
خبر دادند که
او درگذشته
است.»
به گفته علی
بهبهانی
بستگان این
شاعر بنام
معاصر و از
حامیان جنبش
زنان ایران
در حال تصمیم‌گیری
برای انتخاب
محل آرامگاه
وی هستند.
سیمین
بهبهانی که
به "نیمای
غزل"٬ "مادر
ایران" و
"غزل‌بانوی
ایران" شهرت
دارد، از
چهارشنبه (۱۵
مرداد، ۶ اوت)
به بیمارستان
منتقل شده
بود و در بخش
مراقبت‌‌های
ویژه بستری
بود. در
شامگاه پنج‌شنبه
٬ ۱۶ مرداد٬ علیرضا
رئیس‌دانا٬
عضو کانون نویسندگان
ایران و مدیر
نشر نگاه که
در سال‌های
اخیر وظیفه
انتشار آثار
سیمین
بهبهانی را
به‌عهده
داشته است،
به خبرگزاری‌ها
گفت که خانم
بهبهانی به
کما رفته و
حالش رضایت‌بخش
نیست.
سیمین
بهبهانی؛ از
"نیمای غزل"
تا "مادر ایران"
بهبهانی
تنها غزلسرایی
توانا نبود،
فعالیت‌های
مدنی وی برای
احقاق حقوق
زنان از سیمین
چهره‌ای
متفاوت از دیگر
هنرمندان
زمان خود
ساخته است.
شجاعت و صراحت
کلام وی در
کنار فعالیت
اجتماعی
مستمر را در
کمتر هنرمندی
در این سطح می‌توان
یافت.
سیمین
بهبهانی (خلیلی)
روز ۲۸ تیر
سال ۱۳۰۶
خورشیدی در
خانواده‌ای
فرهنگی دیده
بر جهان
گشوده بود.
پدرش عباس خلیلی،
شاعر، نویسنده
و مدیر
روزنامه
"اقدام" و
مادرش
فخرعظما
ارغون از زنان
پیشروی زمان
خود بود و شعر
نیز می‌سرود.
سیمین در
سال ۱۳۲۵
خورشیدی با
حسن بهبهانی
ازدواج کرد و
در سال ۱۳۴۹
از حسن
بهبهانی جدا
شد. اما نام
خانوادگی
بهبهانی را
برای همیشه
حفظ کرد.
بخش عمده
غزل‌های سیمین
بهبهانی در سی
و پنج سال
گذشته رنگ و
بوی سیاسی و
اجتماعی و
زبانی یگانه
و بسیار
جسورانه
داشت. خانم
بهبهانی در
سال ۱۳۸۸ که
قصد داشت برای
سخنرانی در
روز جهانی زن
درباره فمینیسم
به پاریس
برود٬ ممنوع
الخروج شد.
تاکنون چندین
بار از وی به
علت حمایت همیشگی‌اش
از آزادی‌های
اجتماعی و سیاسی
در ایران
قدردانی شده
است. در سال ۱۳۷۸
سازمان جهانی
حقوق بشر در
برلین مدال
کارل فون اوسی
یتسکی را به سیمین
بهبهانی
اهدا کرد. در
همین سال نیز
جایزه لیلیان
هیلمن / داشیل
هامت را
سازمان دیدبان
حقوق بشر به وی
اعطا کرد. در
سال ۱۳۹۲ (۲۰۱۳)
نیز جایزه "یانوش
پانونیوش"
مجارستان با
حضور بانوی
شعر فارسی در
شهر پچ این
کشور به وی
تقدیم شد.
از سیمین
بهبهانی
تاکنون ۲۰
مجموعه شعر
منتشر شده
است. نخستین
مجموعه با
نام "سه‌تار
شکسته" در
سال ۱۳۳۰ و
آخرین آن‌ها
با عنوان
"مجموعه
اشعار سیمین
بهبهانی" در
سال ۱۳۹۰ به
همت نشر نگاه
روانه بازار
کتاب شده است.
منبع: دویچه
وله
دوباره
می‌سازمت
وطن!
دوباره می‌سازمت
وطن!
اگر چه با
خشت جان خویش
ستون به سقف
تو می زنم،
اگر چه با
استخوان
خویش
دوباره می
بویم از تو
گُل،
به میل نسل
جوان تو
دوباره می
شویم از تو
خون،
به سیل اشک
روان خویش
دوباره ، یک
روز آشنا،
سیاهی از
خانه میرود
به شعر خود
رنگ می زنم،
ز آبی آسمان
خویش
اگر چه صد
ساله مرده ام،
به گور خود
خواهم
ایستاد
که
بردَرَم قلب
اهرمن،
ز نعره ی
آنچنان خویش
کسی
که « عظم رمیم» را
دوباره انشا
کند به لطف
چو کوه می
بخشدم شکوه ،
به عرصه ی
امتحان خویش
اگر چه پیرم
ولی هنوز،
مجال تعلیم
اگر بُوَد،
جوانی آغاز
می کنم
کنار
نوباوگان
خویش
حدیث حب
الوطن ز شوق
بدان روش
ساز می کنم
که
جان شود هر
کلام دل،
چو برگشایم
دهان خویش
هنوز در
سینه آتشی،
بجاست کز
تاب شعله اش
گمان ندارم
به کاهشی،
ز گرمی دمان
خویش
دوباره می
بخشی ام توان،
اگر چه شعرم
به خون نشست
دوباره می
سازمت به جان،
اگر چه بیش
از توان خویش
_______________________________________________________________
مقالات
منتشر شده الزاما نقطه نظر، بيانگر
سياست و
اهداف نشریۀ اینترنتی
نهضت مقاومت
ملی ایران نميباشند. حق ويرايش
اخبار و مقالات
ارسالی برای
هیئت تحریریۀ نشریه محفوظ است.
|