نشریۀ اینترنتی نهضت مقاومت ملی ایران

N A M I R

‏‏سه شنبه‏، 2022‏/01‏/11

احسان یارشاطر

ما دو گونه وطن داریم !

ما دو گونه وطن داریم!

یکی آن که میان دریای مازندران و خلیج فارس

قرار دارد، با کوه‌های بلند و رودهای کم‌آب و

صحراهای فراخ و ریگزارها و شوره‌زارهایی گرم و

خشک و بیشه‌هایی که از چند قرن پیش، باز رو

به کاستی داشته است و درختانی که نسل

بسیاری از آن‌ها را تبر زغال‌گران و ارّه تخته‌سازان

برانداخته است؛ با دهکده‌هایی بیش‌تر کم‌حاصل

و تنگدست و شهرهایی عموماً بی‌نقشه و بازیچهٔ

مطامع زمین‌خواران.

وطنی که بارها به سُمّ اسبان مهاجمان ترک و

تازی و تاتار کوفته شده و باز با تن ناتوان

به‌پاخاسته و به درمان زخم‌های خود پرداخته تا

یورش و غارت بعدی را مهیا شود.

وطنی که زندگی‌ دنیایی‌اش غالباً دستخوش آزار

و ستم حکمرانان و آز و خشونت باج‌ستانان و

تجاوز کارفرمایان، و زندگی عقبایی‌اش در

گروِ انذار و تهدید دین‌فروشان و سالوس

جبه‌پوشان و فریب روحانی‌نمایان بوده است.

وطنی که تاریخش ماجرای آشفته و خون‌آلودی

است که غم‌نامه‌های سوزناک در قبال آن رنگ

می‌بازند.

وطنی که از چند قرن به این طرف فتور

سالخوردگی و فرسودگی گام‌های آن را سست و

ناتوان کرده و آن را توشه‌خوار تمدنی بیگانه و

پیرو صنعتی زبردست و بالنده ساخته است.

هر‌ چندی برای درمان درد پنهان خود دست در

دامن شیوه‌ای می‌زند و علاج تازه‌ای را می‌آزماید،

اما ضعف درون نقش‌های او را باطل می‌کند و بر

حسرتش می‌افزاید.

وطن دوم ما وطنی است که در آفاق ذهن ما

خانه دارد.

وطنی است روشن و دل‌انگیز با رنگ‌های شفاف

و دیده‌فریب.

در آن رودکی چنگ برمی‌گیرد و سرود شادی و

نغمهٔ می و مستی می‌نوازد.

و فردوسی داستان دلاوری‌های قهرمانان ما را با

آهنگی پهلوانی سر‌‌می‌دهد.

خیام شگفتی حیات و سرگردانی انسان را باز

می‌نماید.

ابوسعید از صفای درون و دستگیری مردمان و

پرهیز از خودفروشی سخن می‌گوید.

نظامی ظرایف عشق و شوق را با قلم‌موی کلمات

به استادی ترسیم می‌کند و هم ما را به تأمل در

حکمت و اخلاق می‌خواند.

 سعدی آدمیت و عدل‌پروری و پوزش‌پذیری و

خدمت به خلق و زیبایی آن‌ها را در نظر ما ترسیم

می‌کند.

و مولوی شور و شیدایی خود را به بانگ بلند به گوش‌ها می‌رساند.

حافظ پرده از زرق صوفیان و ریای زاهدان و

سالوس مفتیان و محتسبان برمی‌گیرد و نوای

عشق و آزادگی را به آهنگی لطیف در گوش ما

زمزمه می‌کند.

«وطن خاکی» ما پیوسته در معرض آفات است

و «وطن معنوی» ما، برعکس، از گزند باد و باران

و دستبرد ویران‌گر حوادث در امان.

 درخشش آن را تیرگی اعمال ما زایل نمی‌کند.

گنجی است که از آنِ ماست، آفتابی است که

پیوسته می‌تابد؛ زنده و پایدار است.

بر ماست که این وطن را زیباتر و تابناک‌تر کنیم.

#احسان_یارشاطر

منبع: احترام آزادی

_______________________________________________________________

مقالات منتشر شده الزاما نقطه نظر، بيانگر سياست و اهداف نشریۀ اینترنتی نهضت مقاومت ملی ایران نميباشند. حق ويرايش اخبار و مقالات ارسالی برای هیئت تحریریۀ نشریه محفوظ است. 

http://www.namir.info