جمعه, ۲
ژوئن ۲۰۱۷
محرومیت
از تحصیل،
ابزار فشار
بر اقلیتها
فرشته
ناصحی
سه هزار
دانشجو با
امضای
بیانیه ای،
به محرومیت
های تحصیلی
دراویش «نعمت
اللهی» اعتراض
کرده اند.
«مصطفی
دانشجو»،
دانشجوی
دوره
کارشناسی
ارشد حقوق
جزا و جرم شناسی
و «فرشید
یداللهی»،
دانشجوی
دانشگاه
شیراز دو
نفری هستند
که به جرم
پیروی از
طریقت
گنابادی از
ادامه تحصیل
بازمانده
اند.
سال پیش
نیز دکتر «محمد
علی طاووسی»،
پژوهش گر
حوزه عرفان و
تصوف با بیش
از ۱۶ سال
سابقه کار به
جرم درویش
بودن از
سازمان میراث
فرهنگی
اخراج شده
بود.
دکتر «شهرام
پازوکی»،
دکتر «بیژن
بیدآباد» و
دکتر «علیمحمد
صابری»، از
اساتید صاحب
نام حوزه
فلسفه،
اقتصاد و عرفان
نیز در طول
چند سال اخیر
یا از تدریس
در دانشگاههای
کشور به جرم
مشابه بازمانده
اند یا از
ارتقا آن ها
به هیات علمی
دانشگاه
جلوگیری شده
است.
مصطفی
دانشجو که همزمان
با اعلام
نتایج
انتخابات
ریاست
جمهوری از
دانشگاه
اخراج شد، از
مدیران سایت «مجذوبان
نور» و وکیل
سرشناس
دراویش
گنابادی است
که از سال ۱۳۹۰
تا ۱۳۹۴ در
زندان اوین
به سر می برد.
«محمد
شریفی مقدم»،
فعال
دانشجویی و
فعال حقوق
کودکان که از
دست
اندرکاران
تهیه این
بیانیه است،
به «ایرانوایر» می
گوید: «حق
تحصیل از
منظر قانونی
اساسی از
حقوق اولیه و
طبیعی همه
آحاد جامعه
است و هیچ
مرجعی حق ندارد
کسی را به جرم
باورها و
اعتقادات
مصلحانه اش
از این حق
محروم کند.»
بعد از
افزایش
برخورد با
دانشجویان
پیرو طریقت
گنابادی،
تعدادی از
فعالان
دانشجویی
مصمم شدند
فارغ از
باورها و
عقایدشان،
به مساله
محرومیت از
تحصیل اقلیت
های دینی،
مذهبی و قومی
بپردازند.
دانشجویان
مشارکت
کننده در این
اعتراض می خواهند
نگاه امنیتی
حاکم بر
جامعه در
مورد دراویش
نعمت اللهی
برچیده شود و
الزاما کسی
به جرم پیروی
از طریقت
گنابادی یا
سایر
باورهای مذهبی
تحت فشار
تحصیلی قرار
نگیرد.
آن ها
نوشتند یکی
از فارغ
التحصیلان
دانشگاه تربیت
مدرس امریه
سربازی گرفت
و به محل
خدمتش اعزام
شد اما تا
فهمیدند
مقید به
طریقت
درویشی است،
او را
بلافاصله به
مرز خاش
برگردانده و
اعلام کردند
که باید مثل
یک سرباز
عادی و
معمولی
دوران
سربازیش را
طی کند.
محمد
شریفی مقدم
می گوید : «همه
ما می دانیم
محروم کردن
آقای دانشجو
به واسطه
اعتقاد
ایشان بوده و
یک حرکت سازمان
دهی شده است؛
همان طور که
پیش از این "مریم
شیرینی" را
از ادامه
تحصیل محروم
کردند. تازه
وقتی بیانیه
را منتشر
کردیم،
متوجه شدیم
موارد
بسیاری بوده
که اصلا خبری
نشده است. افرادی
هم آمدند و
گفتند به علت
درویش بودن
اخراج شده
بودند.»
آن ها از
فشارهایی
صحبت می کنند
که با مراجعه
و احضار مکرر
دانشجویان
به کمیته
انضباطی یا
حراست
دانشگاه بر
دانشجویان
درویش وارد
می شود؛
فشارهایی که
ممکن است به
اخراج منتهی
نشوند اما
سبب
خودسانسوری
و انزوای این
دانشجویان
می شوند.
یکی
از
دانشجویان
امضا کننده
بیانیه به «ایرانوایر»
می گوید: «با
این که توهین
به اماکن
مذهبی حتی
بین افراطی
ها و قشریون
هم به نوعی
ناپسند است
اما حسینیه
های دراویش
تخریب می
شوند. دکتر "نورعلی
تابنده" که
قطب جامعه
درویشان
است، امکان
سفر کردن به شهرش
را ندارد و
بزرگان تصوف
در سال های
اخیر وقتی
فوت می کنند،
اجازه دفن آن
ها را در
بیدخت
گناباد نمی
دهند.»
او که از
امضا
کنندگان
بیانیه «دفاع
از حق تحصیل» اقلیت
ها است، این
سوال را مطرح
می کند: «چرا یک
حکومت دینی
قرائت
دراویش را
برنمی تابد؛
قرائتی که
باورشان از
صلح،
دیدگاهی
جامع و بدون
تبعیض است؟»
این
دانشجو
امضای این
بیانیه را یک
حرکت مدنی می
داند: «با وجود
همه
برخوردهای
قهری، ما
تلاش می کنیم با
اعتراض
مدنی، حقوقمان را
مطالبه کنیم. نمونه
اعتراض
مدنی، امضای
این بیانیه
بود.»
به گفته
محمد شریفی
مقدم، در
ابتدا ۵۸
دانشجو روی
متن بیانیه
کار کردند و
وقتی نهایی
شد، در طول سه
روز، سه هزار
دانشجو آن را
امضا کردند: «محرومیت
از تحصیل را
ابزاری می
دانیم که
حاکمیت به
عنوان حربه و
برای فشار بر
گروه های مختلفی
هم چون
بهاییان یا
دراویش و اقلیت
های مذهبی از
آن بهره می
برند. شاید
درویشان را
از دانشگاه
اخراج
می کنند تا
در محیط
دانشگاه
سخنی از تصوف
و عرفان به میان
نیاورند. به
همین دلیل هم
ما مصمم شدیم
در مقابل
محرومیت از
تحصیل به
مثابه یک
ابزار فشار،
موضع گیری
کنیم.»
منبع: ایران
وایر
_______________________________________________________________
مقالات
منتشر شده الزاما نقطه نظر، بيانگر
سياست و
اهداف نشریۀ اینترنتی
نهضت مقاومت
ملی ایران نميباشند. حق ويرايش
اخبار و مقالات
ارسالی برای
هیئت تحریریۀ نشریه محفوظ است.
|