|
۸ آبان ۱۳۹۵
سرزمین
ممنوعیات و
ناهنجاری‌ها
یک
روایت رایج
است که گفته
می‌شود، هر
چیزی را منع
کنید، گرایش
به انجام و یا
خواستن آن،
بیشتر می‌شود.
به عبارت
دیگر، امور
ممنوعه
همیشه
جذابیت بیشتری
پیدا می‌کنند.
در اینجا «ممنوعه»
با مفاهیم «اخلاقی»
و «مذهبی» بیشتر
نزدیک است تا
با «جرم» و «اعمال
غیرقانونی» در
عرصه‌ی علم
حقوق. از همین
رو نیز
مشهورترین
پیشینه‌ی
این جذابیت
را می‌توان
در افسانه‌ی
آفرینش و
سرپیچی حوا و
آدم در خوردن
میوه‌ای که
بر آنها
ممنوع شده
بود، یافت.
در عالم
واقع و عرصه‌ی
اجتماعی اما
آنچه امروز و
در جوامع
مدرن، در
چهارچوب علم
حقوق و بر اساس
مسوولیت و
وظیفه و حقوق
شهروندی
تعریف می‌شود،
کمتر با «ممنوعیات»
از نوع مذهبی
سر و کار دارد.
اما وقتی
احکام دینی و
شریعت به
ساختار
حقوقی تبدیل
می‌شود و
قوانین و
نظام قضایی
بر اساس
شریعت شکل می‌گیرد،
مرز ممنوعیت‌های
مذهبی تا
جایی گسترده
می‌شود که
حقوق فردی و
شهروندی و
بسیاری از
آزادی‌ها را
اساسا محدود
می‌کند. این
تداخل و سایه‌ی
سنگین
ممنوعیت‌های
عقیدتی و
مذهبی را سال‌هاست
کسانی که در
ایران زندگی
می‌کنند و یا
حتی با ایران
سر و کار
دارند، از
جمله به
عنوان
توریست یا
مهماندار
هواپیما،
تجربه می‌کنند.
در حقوق زنان
از جمله در
زمینه حجاب
اجباری گرفته
تا مناسباتی
که امروز به
عنوان یک
پدیده‌ی
عملا موجود،
به عنوان
حقوق
شهروندی در
جوامع
پیشرفته به
رسمیت
شناخته می‌شود،
مانند همجنس‌گرایی.
در
جمهوری
اسلامی اما
دامنه‌ی
تابوها و ممنوعیت‌های
مذهبی بسیار
گسترده است. امکان
روشنگری و
آموزش در
زمینه‌های
مختلف از
جمله مسایل
جنسی اندک
است. انکار
واقعیات
موجود به یک
روش سیاسی و
راهکار
مقابله با
مشکلات
تبدیل شده. همه
اینها از یک
سو امکان سوء
استفاده در
حد جرم و
جنایت را
گسترش داده
است (مثلا سوء
استفاده
جنسی از
کودکان و
نوجوانان) و
از سوی دیگر
مرزها و
مفاهیم را
چنان مخدوش کرده
که حتی
مسوولان نیز «پدوفیلی»
را همان
همجنس‌گرایی
قلمداد و آن
را در
چهارچوب «لواط»
بررسی می‌کنند!
در
رسوایی سعید
طوسی، قاری
بین‌المللی
قرآن و محبوب
بیت رهبری،
موضوع تکان‌دهنده
همانا «پدوفیلی»
و سوء
استفاده
جنسی از
نوآموزان و
کودکان و نوجوانان
است که در
جوامع
پیشرفته جرم
و قابل پیگرد
است. اما
دامنه‌ی
وسیع
ممنوعیات و
گسترش
ناهنجاری‌های
ناشی از آن در
ایران و حتی
اخطار به
رسانه‌ها که
حق ندارند
درباره‌ی
اتهام سعید
طوسی حرف بزنند،
اجازه‌ی
روشنگری نمی‌دهد.
ممنوعیت به
عنوان «راهکار»،
مشکل را حل
نمی‌کند
بلکه فقط
صورت
مسأله را
پاک کرده و در
عین حال سبب
گسترش
ناهنجاری‌ها
و جذابیت
موضوعات
ممنوعه می‌شود.
منبع: کیهان
لندن شماره ۸۳
_______________________________________________________________
مقالات
منتشر شده الزاما نقطه نظر، بيانگر
سياست و
اهداف نشریۀ اینترنتی
نهضت مقاومت
ملی ایران نميباشند. حق ويرايش
اخبار و مقالات
ارسالی برای
هیئت تحریریۀ نشریه محفوظ است.
|