|
۱۵ آبان
۱۳۹۲
کانون
نویسندگان
ایران
خواهان نفی
کامل و بدون
قید و شرط
سانسور شد
کانون
نویسندگان
ایران با
انتشار
بیانیه‌ای
به وضعیت
سانسور در
ایران و وعده‌های
علی جنتی،
وزیر ارشاد و
فرهنگ
اسلامی در این‌باره
پرداخت و
اعلام کرد که “بساط
سانسور در هر شکل
و اندازه
باید برچیده
شود”.
کانون
نویسندگان
ایران در
بیانیه خود
رویکرد دولت
جدید ایران
در مورد
سانسور را “اتفاقی
نو” ندانسته و
گفته است: “در
سه دهه اخیر
هر بار که
دولتی
جایگزین
دولت دیگری
شده است روند
چاپ و انتشار
کتاب، چون بسیاری
از تنگناهای
فرهنگی و
اجتماعی،
مدتی در قالب
طرح‌ها و پیشنهادهای
مختلف موضوع
مصاحبه‌های
دست‌اندرکاران
وزارت ارشاد
و مقالات و
اخبار روزنامه‌ها
شده است، بی‌آن‌که
عملا پی‌آمدی
جدی در
بازداری از
سانسور
داشته و
مشکلی از
مشکلات
انبوه و
دیرینه
نویسندگان و
هنرمندان را
حل کرده باشد.”
به‌گفته
کانون
نویسندگان
ایران،
سانسور در
این سال‌ها
با افت‌وخیزهایی
همراه بوده،
اما همواره “پابرجا،
پی‌گیر و
روزافزون
برای دولت و
کسانی‌که از
وجودش نفع می‌برند”،
نقش خود را
ایفا کرده
است.
کابینه
جدید حسن
روحانی را از
این رویکرد
مستثنی
ندانسته و
پیشنهاد
وزیر ارشاد
مبنی بر این‌که
چاپ کتاب
آزاد اما
توزیع آن
منوط به اجازه
وزارت ارشاد
است را “خصوصی‌سازی
سانسور” عنوان
کرده است.
بیانیه
آورده است: “این
ایده گر چه
ناشران و
نویسندگان
حکومتی را خوش
می‌آید اما
بیشتر
ناشران که در
این طرح
ناگهان خود
را در کسوت
سانسورچی
یافتند و
سرمایه خود
را در خطر، از
در مخالفت با
آن در آمدند.”
کانون
نویسندگان
ایران گفته
است: “اساس این‌گونه
طرح‌ها بر
حفظ سانسور و
نظارت
حکومتی بر
آثار نویسندگان
و هنرمندان
گذارده شده
است. سانسوری
که حتی بر اصل‌های
۲۴ و ۲۵ قانون
اساسی پا می‌گذارد؛
سانسوری که
چارچوب‌ها،
معیار‌ها و
مواردش نیز
کاملا روشن
نیست و بسته
به قدرت‌گیری
جناحی از
حاکمیت و
شرایط روز
جامعه، سمت‌وسو
و حدودش
تغییر می‌کند.
(توقیف
روزنامه
بهار نمونه
تازه آن است) با
این حال اصل
آن همواره بر
جامعه سیطره
داشته و حاکم
بوده است.”
کانون
نویسندگان
ایران تأکید
کرده است،
نفی کامل و
بدون قید و
شرط سانسور
را متضمن حق
اولیه
شهروندی، حق
آزادی بیان،
دانسته و
اعتلای فرهنگی
جامعه را در
گرو آن می‌داند.
کانون
نویسندگان
ایران ضمن
استقبال از “هر
طرح عملی و هر
پیشنهادی که
بتواند
گشایشی مثبت
در کار چاپ و
انتشار آثار
نویسندگان و
هنرمندان ایجاد
کند”، گفته
است: “تنها
قانونی که می‌تواند
جلوی سانسور
را بگیرد
غیرقانونی
کردن سانسور
است… گذاردن
هر «اما»، «اگر» و
«مگر» در راه
آزادی بیان
در حکم تعبیه
پلکانی است
تا حکومت‌ها
و صاحبان
قدرت از آن
بالا روند و
بر آزادی
بیان جامعه
تسلط یابند.”
آذرماه
سال گذشته
نیز یک‌صد
نویسنده
ایرانی با
انتشار
بیانیه‌ای
خواهان لغو
مجوز انتشار
کتاب از سوی
وزارت ارشاد
و کلیه
مقررات و
قوانین
مربوط به آن
شده بودند.
این
نویسندگان،
شاعران و
مترجمان
ایرانی با اعلام
این‌که
نویسندگان
باید
بتوانند
آزادانه
بیندیشند و
حاصل اندیشه
و هنر خود را
آزادانه
عرضه کنند
تأکید کرده
بودند: “حق
مردم است که
فارغ از
هرگونه
سانسور و
فشار حکومتی
به آثار
ادبی، هنری و
اطلاعات
دسترسی پیدا
کنند و خود به
داوری و نقد
بپردازند.”
امضاکنندگان
متن یاد شده،
ایران را از
معدود
کشورهایی
دانستند که
در ابتدای
قرن بیست‌ویکم
هنوز هم
نویسندگانش
مجبورند
برای نشر آثار
خود، از دولت “مجوز
چاپ” بگیرند.
منبع: زمانه
_______________________________________________________________
مقالات
منتشر شده الزاما نقطه نظر، بيانگر
سياست و
اهداف نشریۀ اینترنتی
نهضت مقاومت
ملی ایران نميباشند. حق ويرايش
اخبار و مقالات
ارسالی برای
هیئت تحریریۀ نشریه محفوظ است.
|