|
محمد
ملکی در نامه
ای خطاب به
سران شرکت
کننده در
اجلاس
غیرمتعهدها:
شما پای
به سرزمینی
نهاده اید که
در شرایط دردناکی
به سر می برد
دکتر
محمد ملکی
مبارز و
آزادی خواه
پر سابقه ،
فعال ملی-
مذهبی و
نخستین رئیس
دانشگاه
تهران پس از
انقلاب که به
اتهام های
گوناگون حبس
های مختلفی
را پشت سر
گذاشته است ،
طی نامه ای به
سران شرکت
کننده در
اجلاس غیر
متعهد ها در
تهران ضمن
خوش آمد گویی
به آن ها و
اشاره به
فرهنگ دیرپا
و غنی سرزمین
ایران از
جمله در رابطه
با حقوق بشر،
نکاتی از
وضعیت حقوق
بشر در ایران
پس از انقلاب
را با آن ها در
میان گذاشته
است.
وی در
قسمتی از این
نامه گفته
است: حال که در
وطن من هستید
به نام یک
ایرانی که از
اعمال ضد انسانی
این حکومت
زجرها برده و
دردها کشیده
و شاهد
رنجهای
مردمش بوده
از شما
استدعا دارم
که به
زندانهای
سیاسی
ایران، که
حکومت آنها
را زندانهای
امنیتی نام
نهاده،
سربزنید و با
وکلای
دادگستری،
دانشجویان،
روزنامه
نگاران،
فعالان
سیاسی و مدنی
که در این
زندانها در
بدترین
شرایط هستند ملاقات
کنید تا بر
شما معلوم
گردد رفتار
حکومتی که از
شما دعوت به
حضور در
ایران نموده
با دگراندیشان
و منتقدانش
چگونه است.
به گزارش
سایت ملی –
مذهبی متن
کامل این
نامه به دو
زبان فارسی و
انگلیسی
چنین است:
با نام
خدا
عالیجنابان؛
سران
محترم شرکت
کننده در
اجلاس
کشورهای غیرمتعهد
در تهران
به شما
که بعنوان
میهمان پای
به کشور
مصیبت زده ی
ایران نهاده
اید، کشوری
که این روزها
در اندوه از
دست دادن
تعداد زیادی
از
هموطنانمان
در زلزله شمال
غرب کشور
است، خوشامد
میگویم. از
فرصت حضورتان
بهره گرفته
مطالبی را با
شما در میان
میگذارم.
یقینا
مستحضر
هستید که
کشور
باستانی
ایران، فرهنگی
غنی و
باسابقه
دارد و خدمات
ارزنده ای به
غنای فرهنگ
بشری نموده
است. بسیاری
از
پژوهشگران
ایران را
پایه گذار
حقوق بشر
میدانند و
خدمات کشور
ما را به
پیشرفت تمدن جهانی
باور دارند.
عالیجنابان؛
شما
اکنون پای به
سرزمینی
نهاده اید که
این روزها
بعلت بی
کفایتی
زمامدارانش،
مردم در شرایط
بسیار
دردناکی بسر
میبرند. از
سویی گرفتار فقر
و فساد هستند
و از سوی دیگر
سایه ی جنگی
ویرانگر بر
سر آنها
افتاده است.
در مدت بیش از
سی سال، حکومتگران
دست به اعمال
ضدبشری زده
اند، از جمله
کشتار ده ها
هزار مرد و زن
دگراندیش که
جز آزادی و
عدالت چیز
دیگری را طلب
نمیکردند. از
نمونه های
بارز آن
کشتارچندین
هزار زندانی
سیاسی در سال ۱۳۶۷که
دوره ی
محکومیت خود
را در
زندانها
میگذراندند
به دستور
آقای خمینی
بوده است. این
گونه کشتارها
در مجامع
حقوق بین
المللی به
عنوان «جنایت
علیه بشریت»
شناخته
میشود. نمونه
دیگر کشتار
مردم در
تظاهرات
مسالمت آمیز
دراعتراض به تقلب
در انتخابات
سال ۱۳۸۸می
باشد.
جهت
اطلاع شما
عالیجنابان
اجازه دهید
که نویسنده
این یادداشت
خود را معرفی
نماید. بنده
محمد ملکی
استاد
بازنشسته
دانشگاه و
اولین رییس
دانشگاه
تهران پس از
پیروزی
انقلاب هستم
که مختصری از
آنچه در این
نظام به سرش
آمده را برای
شما بازگو
میکنم تا
بهتر آگاه
شوید حکومتی
که به دعوت آن
به ایران
آمده اید
چگونه
حکومتی است و
با مردمی که نخواستند
زیر بار ظلم و
بیداد این
حکومت فاشیستی
ـ مذهبی
بروند چه
رفتاری
داشته و دارد.
حدود یک
سال پس از
بسته شدن
دانشگاهها
به بهانه
انقلابی
فرهنگی در
سال ۱۳۵۹،
نامه ای
انتقادی در
اعتراض به
این تصمیم
نوشتم که این
نامه بهانه
ای شد تا تیر
ماه ۱۳۶۰به
خانه من هجوم
آورده و مرا
دستگیر کنند.
پنج سال در
زندانهای
مختلف و
بدنام در
ایران از جمله
اوین و
قزلحصار زیر
سخت ترین
شکنجه ها
قرار گرفتم
که هنوز پس از
سی سال آثار
آن شکنجه بر روی
بدنم باقی
است.
در اسفند
۱۳۷۹مجددا
باتفاق جمعی
از فعالان
ملی ـ مذهبی
از طرف سپاه
پاسداران
دستگیر و
حدود ۶ماه
در زندان
مخوف عشرت
آباد در
سلولی به
درازای ۱۸۰سانتی
متر و پهنای ۸۰سانتی
متر زندانی و
بعد در یک
دادگاه غیر
قانونی
محاکمه و به ۷سال
زندان محکوم
شدم. در سال ۱۳۸۸و پس
از تظاهرات
تاریخی مردم
تهران در
اعتراض به
تقلب در
انتخابات
ریاست
جمهوری آقای
احمدی نژاد،
که اکنون
دعوت کننده ی
شماست،
درحالیکه در
بستر بیماری
بودم مجددا
دستگیر شده و ۱۹۱روز
که ۹۰روز
آن در سلول
انفرادی بند ۲۰۹زندان
اوین بود در
شرایطی بسیار
ناگوار
زندانی شدم.
عالیجنابان؛
لازم به
یادآوری است
بنده در آستانه
۸۰سالگی و
مبتلا به
بیماری های
گوناگون از
جمله سرطان
پروستات و
نارسایی
قلبی هستم و
بعلت وخامت
وضع سلامتی
ام بالاجبار
من را به
مرخصی فرستادند
و در یک
دادگاه
فرمایشی و
غیرقانونی محکوم
به یک سال
زندان شدم.
اینکه در این
زندانها بر
من بعنوان
یکی از
شاهدان
زندانهای
جمهوری
اسلامی چه
گذشت و چگونه
زیر انواع
شکنجه ها
قرار گرفتم
داستانی است
جداگانه که
اگر امکانی
فراهم شود
جزییات آنرا
شرح خواهم
داد.
عالیجنابان؛
حال که
در وطن من
هستید به نام
یک ایرانی که
از اعمال ضد
انسانی این
حکومت زجرها
برده و دردها
کشیده و شاهد
رنجهای
مردمش بوده
از شما
استدعا دارم
که به
زندانهای
سیاسی
ایران، که
حکومت آنها
را زندانهای
امنیتی نام
نهاده،
سربزنید و با
وکلای
دادگستری،
دانشجویان، روزنامه
نگاران،
فعالان
سیاسی و مدنی
که در این
زندانها در
بدترین
شرایط هستند
ملاقات کنید
تا بر شما
معلوم گردد
رفتار
حکومتی که از شما
دعوت به حضور
در ایران
نموده با
دگراندیشان
و منتقدانش
چگونه است.
لیست
زندانیان
سیاسی ایران
را میتوانید
از جناب آقای
دکتر احمد
شهید
نماینده
ویژه حقوق بشر
سازمان ملل برای
ایران که
هرگز اجازه
حضور در
ایران را نیافته
و یا دیگر
سازمانهای
حقوق بشر
دریافت کنید.
من
تعدادی از
این
زندانیان را
جهت اطلاع
شما در اینجا
نام میبرم:
وکلای
زندانی:
نسرین
ستوده،
عبدالفتاح
سلطانی،
محمد سیف
زاده
روزنامه
نگاران
زندانی: احمد
زیدآبادی،
مسعود
باستانی،
مهسا
امرآبادی،
بهمن احمدی
امویی،
کیوان
صمیمی، عیسی
سحرخیز،
سیامک قادری
دانشجویان
زندانی:
مجید
توکلی، شبنم مددزاده،
بهاره
هدایت، عماد
بهاور،
فرزاد مددزاده،
مجید دری،
ضیا نبوی،
علی اکبر
محمدزاده،
حامد روحی
نژاد، امید
کوکبی، مهدی
خدایی، سما
نورانی، آرش
صادقی،
سیاوش حاتم،
بابک داشاب
فعالان
سیاسی: مسعود
پدرام،
علیرضا
رجایی، سعید
مدنی،
عبدالله
مومنی، حشمت
الله طبرزدی،
خسرو
دلیرثانی،
محمد فرید
طاهری، امیر
خرم، فریبرز
رییس دانا،
حسن اسدی
زیدآبادی،
مصطفی
تاجزاده،
بهزاد نبوی،
ابوالفضل
قدیانی، علی
معزی، مهدی
محمودیان،
آرش سقر، فیض
الله عرب
سرخی، محسن
امین زاده،
ابوالفضل
عابدینی،
محسن میردامادی،
محمد امین
هادوی، محمد
کاظمینی
بروجردی،
ارژنگ
داوودی،
محمد رضایی
فعالان
سیاسی در حصر
خانگی: مهدی
کروبی، میرحسین
موسوی، زهرا
رهنورد
فعالان
مدنی: محبوبه
کرمی، محمد
صدیق
کبودوند،
رضا شهابی،
افشین
اسانلو،
محمد داوری،
مهدی خدایی و دهها
زندانی
سیاسی و
عقیدتی دیگر
با
احترام و
آرزوی
موفقیت
تهران ـ
دکتر محمد
ملکی ـ ۳شهریور
۱۳۹۱
رونوشت:
ـ دبیر
کل سازمان
ملل متحد
آقای بان کی
مون
ـ
نمایندگی
حقوق بشر
سازمان ملل،
دیده بان ویژه
ایران جناب
آقای دکتر
احمد شهید
ـ
دبیرخانه
اجلاس سران
کشورهای
غیرمتعهد
In the name of God,
Your Excellencies,
Honorable Participants of the Non-aligned
Movement Summit in Tehran,
I welcome you to my country that has
recently faced yet another disaster, a country which is nowadays in the
grips of having lost its compatriots in a recent earthquake. I want to use
this opportunity to share some concerns with you.
You are surely aware of the great and
ancient heritage of this country, which has enriched human culture. Many
researchers consider ancient Iran as having
contributed to the development of the idea of human rights, and even to the
progress of world civilization.
Your Excellencies,
Today, sadly you have come to a country
whose authorities are not qualified and legitimate to be its governors. As
a consequence, its people suffer dreadfully. On the one hand, they face
corruption and poverty. On the other, they are threatened by the shadow of
what would be a disastrous war.
In a period of more than thirty years,
the rulers of this country have committed crimes against humanity such as
the killing of tens of thousands of men and women, merely because of their
beliefs. These were people who wanted nothing but freedom and justice.
A grave example is the murder of thousands
of political prisoners in 1988, who had received
prison sentences already but were executed nevertheless. Their deaths were
ordered by Ayatollah Khomeini. A recent example is the killing of peaceful
people who protested the fraudulent presidential election of 2009.
For your information, please let me
introduce myself. I am Mohammad Maleki, a retired
professor and the first president of Tehran University after the 1979
Revolution. I want to briefly explain what happened to me as a political
critic over the past thirty years. This story can raise your awareness
about the regime that has invited you to Iran, a theocratic
regime which does not hesitate to employ fascist solutions against
dissenters.
A year after the closing of the universities
in 1980, under the name of a “Cultural Revolution”, I wrote a critical
letter against the policy. This letter became an excuse to arrest me. I was
imprisoned for five years in many different and notorious prisons such as Evin and Ghezel-Hesar, where
I faced brutal tortures. After thirty years, my body still remains scarred.
In 2000, I and other activists were arrested together by the Revolutionary
Guard. Again, I was imprisoned for six months in the notorious Eshratabad prison. My cell was 180 by 80 centimeters.
Next, an illegitimate court sentenced me to seven years. In 2009, after the
historic demonstrations of the Green Movement against the “election” of Ahmadinejad, who has invited you today, while I was
being under medical treatment, I was arrested yet again and moved to Evin prison for 191 days, 90 of which in solitary
confinement under grave conditions.
Your Excellencies,
I want to inform you that I am almost
eighty years old and suffer from different diseases, such as prostrate
cancer and cardiovascular complications. Because of my health, they had to
free me. But in a show-trial afterwards I was sentenced to a one-year
imprisonment again. The exact nature of the tortures I faced and witnessed
in the prisons of the Islamic Republic is a separate story that I may
expound on if the opportunity arises.
Your Excellencies,
Now that you are in my country, as an
Iranian who has suffered the inhumane actions of this regime and who has
witnessed the pains of the people, I want to beg you to visit the political
prisoners in Iran who the government
has mischievously described as “acting against national security”. I urge
you to visit the many lawyers, students, journalists, political and civil
activists who are imprisoned and suffer grave conditions, so that you may
learn how the regime that has invited you treats its critics and
dissidents.
You can receive the list of political and
civil prisoners from Dr. Ahmed Shaheed, the UN
Special Rapporteur on the human rights situation
in Iran, who has not yet
had the same privilege of visiting Iran.
I would like to name some of them here:
Prisoned
lawyers: Nasrin Sotoudeh,
Abdolfattah Soltani,
Mohammad Seifzadeh
Prisoned
journalists: Ahmad Zeidabadi, Masoud
Bastani, Mahsa Amrabadi, Bahman Ahmadi Amooee, Keivan Samimi, Isa Saharkhiz, Siamak Ghaderi
Prisoned
students: Majid Tavakoli,
Bahareh Hedayat, Shabnam Madadzadeh, Farzad Madadzadeh, Emad Behavar, Majid Dorri, Zia Nabavi, Aliakbar Mohammadzadeh, Hamed Roohinejad, Omid Kookabi, Mehdi Khodaiee, Arash Sadeghi, Siavash Hatam, Babak Dashab
Prisoned
political activists: Masoud Pedram,
Alireza Rajaee, Saeed Madani, Abdollah Momeni, Heshmat Tabarzadi, Khosro dalirsani, Mohammad Taheri, Amir Khoram, Fariborz Raeesdana, Hasan Assadi Zeidabadi, Mostafa Tajzadeh, Behzad Nabavi, Abolfazl Ghadyani, Ali Moezi, Mehdi Mahmoodian, Arash Sagher, Feyzollah Arabsorkhi, Mohsen aminzadeh, Abolfazl Aabedini, Mohsen Mirdamadi, Mohammadamin Hadavi, Mohammad Kazemeini Boroojerdi, Arzhang Davoodi, Mohammad Rezaee
Under house arrest political activists: Mehdi Karoubi, Mirhossein Mousavi, Zahra Rahnavard
Prisoned civil
activists: Mahboobeh Karami,
Mohammad Sedigh Kaboodvand,
Reza Shahabi, Afshin Osanloo, Mohammad Davari, Mehdi Khodaee
And tens of other prisoners
Yours sincerely,
Dr. Mohammad Maleki
August
24, 2012, Tehran
Copy to:
- The Secretary-General of the United
Nations, Dr. Ban Ki-Moon.
- The UN Special Rapporteur
on human rights in Iran, Dr. Ahmed Shaheed
- The secretariat of the Nonaligned
Movement Meeting
_________________________________________________________________
مقالات
منتشر شده الزاما نقطه نظر، بيانگر
سياست و اهداف نشریۀ اینترنتی
نهضت مقاومت
ملی ایران نميباشند. حق ويرايش
اخبار و مقالات
ارسالی برای
هیئت تحریریۀ نشریه محفوظ است.
|