|
چالش‌های
پیش روی
كارگران
در
اولین روز
ماه می در سال
1886 میلادی بیش
از 400هزار نفر
كارگر در شهر‌های
بزرگ آمریكا،
در اعتراض به
شرایط سخت و
طاقت‌فرسای
كار در
كارخانجات و
عدم توجه به پیگیری
كارفرمایان
و دولت به
خواسته‌های
آنان، دست به
اعتصاب بزرگ
و همه‌جانبه
زدند. پلیس
آمریكا در این
روز تحت فشار
سرمایه‌داران،
كارتل‌ها و
تراست‌های
آمریكایی
برای در هم
شكستن این
اعتصابات و
فرو ریختن
مقاومت
كارگران در
شهر شیكاگو
متوسل به
حربه زور و
خشونت شد كه
در نتیجه این یورش
جمع زیادی از
كارگران
كشته و مجروح
شدند و خیابان‌های
شیكاگو با
خون كارگران
رنگین شد.
درست سه سال
بعد كه كنگره
بین‌الملل
دوم یعنی در
سال 1889 در پاریس
تشكیل شد به یاد
كارگران جان‌باخته
شیكاگو روز
اول ماه می به
عنوان "روز
كارگر نام‌گذاری
شد." پیشینه
تاریخی این
مساله در ایران
نیز نشان می‌دهد
مراسم روز
كارگر در قبل
از پیروزی
انقلاب
اسلامی به
طور منظم
برگزار نمی‌شد
و گاها این
مراسم در
راستای بعضی
از مصالح
دولت‌ها به
صورت تشریفاتی
و فرمایشی
برگزار می‌شد.
با استقرار
جمهوری
اسلامی و جایگاه
ویژه‌ای كه
كارگران در
فرو ریختن پایه‌های
نظام طاغوت
در كشور
داشته و همچنین
اهداف
عدالتخواهانه‌ای
كه در آرمان‌های
بزرگ انقلاب
اسلامی وجود
داشت 11اردیبهشت
در سال 1358 كه
مصادف با اول
می بود اولین
جشن بزرگ
كارگری
برگزار شد.
البته در سال‌های
اخیر برگزاری
روز كارگر و
درخواست
كارگران برای
تجمع و راهپیمایی
همواره با
فرازوفرود‌هایی
روبه‌رو شده
است. بنابراین،
ضمن پاسداشت
این روز و تبریك
به كارگران
شریف میهن به
بعضی از چالش‌ها
و دغدغه‌های
پیش روی این
قشر عزیز و
مولد كشور
اشاراتی می‌شود.
1-مفهوم
واقعی كارگر
در اذهان
جامعه
متاسفانه
از دیرباز
جامعه با یك
طرز تلقی غلط
از مفهوم
كارگر روبه‌رو
بوده است.
یكی
از مهم‌ترین
وظایف و
رسالت‌های
تمام نهادهای
دست‌اندركار
امور تولید این
است كه طرز
تلقی عامیانه
موجود از
مفهوم كارگر
را تصحیح
كنند. در این
صورت اولا، دیگر
نیازی به آن
نخواهد بود
كه در فرآیند
تحقق خواسته‌ها
و حقوق بر حق نیروی
كار كشور از
ابزارهای ترحم‌برانگیز
استفاده
شود، ثانیا،
نظام تصمیم‌گیری
كشور متوجه
خواهد شد كه
كارگران هیچ
نیازی به
ترحم كسی
ندارند و اگر
حقوق حقه
آنها به درستی
ادا نشود این
كشور و توان
تولیدی آن
خواهد بود كه
بیشترین ضرر
و صدمه را
خواهد دید.
2-آینده
مخاطره‌آمیز
صندوق تامین
اجتماعی
در
خصوص جایگاه
و نقش تامین
اجتماعی به
عنوان یكی از
اهداف توسعه
و همچنین به
عنوان ابزاری
برای دستیابی
به عدالت
اجتماعی
سخنان و كتاب‌ها
و پژوهش‌های
گوناگونی در
اكثر كشورها
و نهادهای بین‌المللی
صورت گرفته و
صندوق تامین
اجتماعی در ایران
در طول حیات
حداقل 50 ساله
خود نسبتا
خدمات مورد
قبولی را به
كارگران و
مستمری‌بگیران
ارایه كرده
است. برابر
سالنامه
آماری صندوق
تامین
اجتماعی، تا
پایان
برنامه
چهارم توسعه
بالغ بر 10میلیون
نفر به عنوان
بیمه شده و بیشتر
از 30میلیون
نفر در قالب بیش
از 11میلیون
خانوار تحت
حمایت‌های
مختلف این
صندوق كه
عمدتا بر
محور
بازنشستگی،
از
كارافتادگی،
درمان، بیمه
بیكاری و...
قرار دارند.
اما در سال‌های
اخیر بنا بر
دلایل
ساختاری و
نهادی،
سوءتدبیرها،
بی‌ثباتی در
مدیریت عالی
این صندوق و
همچنین
متأثر شدن از
سیاست‌های
اقتصادی،
اجتماعی و
گاها جناحی
نظام تصمیم‌گیری
این صندوق به
سمت و سویی
حركت كرده
است كه بیم آن
می‌رود این
ناكارآمدی
حتی حوزه امنیت
ملی را تحت‌تاثیر
قرار دهد.
3-قانون
كار و امنیت
شغلی
قانون
كار جمهوری
اسلامی ایران
كه قریب به دو
دهه پیش به
تصویب نهایی
رسیده، در
اجرا با فراز
و نشیب‌های
فراوانی
مواجه شده است
و اغلب نظرات
متفاوتی در
مورد این
قانون از سوی
محافل كارگری،
كارفرمایی و
علمی ابراز می‌شود.
آنچه كه
مجموعه نیروی
كار را نگران
كرده است،
اصلاحات
افراطی و تضییع
حقوق
كارگران در این
راستا بوده
است. لذا پیشنهاد
می‌شود آنچه
كه باید در این
بازنگری
مورد توجه
قرار گیرد
رعایت
مجموعه
استانداردهای
حقوق
كارگران
باشد، ضمن
آنكه از
بالندگی تولید
و رشد بهره‌وری
نیز غافل
نباشد.
4-فقدان
تشكل‌های
صنفی فراگیر
و مستقل
تشكل‌های
صنفی با سه
مشخصه فراگیری
از لحاظ تحت
پوشش قرار
دادن جامعه
كارگری،
قدرت چانه‌زنی
در چارچوب
قوانین و
مقررات و
هماهنگ كردن
منافع
كارگران در
پویایی تولید
می‌تواند
نقش تعیین‌كننده‌ای
در حل مسایل و
مشكلات
جامعه كارگری
داشته باشد.
بعد از پیروزی
انقلاب
اسلامی و
كمرنگ شدن
فعالیت سندیكایی
با تصویب
مجلس شورای
اسلامی،
قانون
شوراهای
اسلامی كار
تصویب شد و این
شوراها با
همان
كاركردهای
سندیكایی
فعالیت خود
را آغاز
كردند. در
دولت
اصلاحات
تلاش‌هایی
برای شكل‌گیری
تشكل‌های
صنفی كارگری
و كارفرمایی
در چارچوب
مقاوله‌نامه‌های
سازمان بین‌المللی
كار شكل گرفت
اما این
اقدام به
سرانجام
مقصود نرسید
و در نهایت با
تغییر دولت و
رویكردهای
جدیدی كه بر
وزارت كار و
امور اجتماعی
حاكم شد،
تشكلات صنفی
در ایران در
ضعیف‌ترین
موقعیت تاریخی
خود قرار
گرفته‌اند.
5-هدفمند‌سازی
یارانه‌ها و
دغدغه
كارگران
از
آغازین
روزهای بحث
هدفمند كردن یارانه‌ها،
بسیاری از
صاحب‌نظران
و
اقتصاددانان
بر این باور
بودند كه
اجرای آن
آثار و پیامدهای
گوناگونی را
متوجه مردم
به‌ویژه
كارگران و
حقوق‌بگیران
و بخش مولد
جامعه خواهد
كرد. رییس
فراكسیون
كارگری مجلس
در گفت‌وگوی
اخیر خود
اذعان داشته
است كه فقط در
10 ماه سال گذشته
بالغ بر 1200
واحد تولیدی
بزرگ و كوچك
تعطیل شده‌اند
و حداقل یك‌صد‌هزار
كارگر كار
خود را از دست
داده‌اند و
همین نگرانی
موجب شده است
كه نمایندگان
مجلس جلوی
اجرای
شتابان فاز
دوم این
قانون را از
سوی دولت بگیرند.
با این حال
فشار فاز اول
هدفمند كردن یارانه‌ها
از دو جهت
فشارهای
مضاعفی را
متوجه
كارگران
كرده است. از یك
سو عدم امنیت
شغلی به
دنبال تعطیلی
گسترده
كارگاه‌های
صنعتی و از
طرف دیگر،
فشار تورمی
ناشی از بالا
رفتن هزینه‌های
زندگی خواهد
بود. لذا
جامعه كارگری
از نظام تصمیم‌گیری
به‌ویژه
مجلس شورای
اسلامی كه در
حال تصویب
بودجه
سالانه است
انتظار دارد
با درایت و
ژرف‌نگری آثار
و پیامدهای
هدفمند‌سازی
یارانه‌ها
را روی اقشار
كارگری و
صنعتی كشور
ببیند.
6-ضرورت
بازنگری در سیاست‌های
اقتصادی
دولت
تاثیرپذیری
و آشكار شدن
آثار بحران
اقتصادی
جهان در كنار
فشار تحریم‌های
اقتصادی دول
متخاصم بر
اقتصاد كشور
و همچنین
اتخاذ سیاست‌های
غیركارشناسی
اقتصادی
دولت با وجود
درآمدهای
ارزی فراوان
در سال‌های
اخیر، كشور
را در وضعیت
مخاطره‌آمیز
تورم- ركود
قرار داده
است كه آثار این
سیاست‌ها در
به وجود
آوردن بحران
نقدینگی،
فروش و در نهایت
تعطیلی
كارخانه‌ها
آشكار شده
است، حتی برای
حفظ سطح
اشتغال فعلی
پیش‌بینی نمی‌شود
و اجازه
واردات بی‌رویه
خود می‌تواند
عاملی برای نیمه
جان كردن بیشتر
بخش تولید
باشد. انتظار
می‌رود نظام
تصمیم‌گیری
كشور با توجه
به نام‌گذاری
سال‌جاری از
سوی مقام
معظم رهبری
به عنوان سال
"تولیدملی و
حمایت از كار
و سرمایه ایرانی"
بیش از پیش به
چالش‌های
مطرح شده در این
یادداشت
توجه كرده تا
شاهد ایرانی
آباد و
سرافراز و
كاشتن بذر امید
در دل میلیون‌ها
انسانی باشیم
كه دل در گرو ایران
اسلامی
دارند.
منبع:شرق
_________________________________________________________________
مقالات
منتشر شده الزاما نقطه نظر، بیانگر سیاست
و اهداف نشریۀ اینترنتی
نهضت مقاومت
ملی ایران نمیباشند. حق ویرایش
اخبار و مقالات
ارسالی برای
هیئت تحریریۀ نشریه محفوظ است.
|