نشریۀ  اینترنتی نهضت مقاومت ملی ایران

N A M I R

‏‏جمعه‏، 2011‏/01‏/14

34-140111

ع. اروند

تقدیم به خاطره ی  تابناکِ زنده یاد

دکتر محمد علی خنجی¹

که هستیم!؟

تا بدانند  بودیم  و هستیم

یک دم  از پا نه هرگز نشستیم

با همه بار ناکامی و رنج

دیرپا ملتی بی شکستیم

در درازای تاریخ  صد بار

بس طلسم ستم را شکستیم

در ره نام و آزادی خویش

بند های گران را گسستیم

همچو موجیم  عاری  از آرام

زین سبب رو به بالا و پستیم

هر ستمکار بر گردن ما

طوقی افکند  از آن برستیم

درسِ فردوسی و پورِسیناست

آنچه ما همچو جان می پرستیم

پند رومیّ و سعدیّ و حافظ

چون به عالم پیامی فرستیم

جاهلان جان مردم ستانند

ما تن مورِ خُردی نخـَستیم

زور گوید   به ما شک روا نیست

زآنکه ما  آهنین ضربِ شستیم

ما به اندیشه و دانش اما

بیم دشمن زِ  دل باز شُستیم !

شکّ و اندیشه چون تواًمانند

بی شک از بند جاهل نجَستیم 

گر به  کف تیغ  پیکار گیریم

هم کتاب  مدارا  بدستیم !

بابِ  بس فکر و دانش گشادیم

بر تعصب ره  رخنه بستیم

گنج هایی همه  حکمت و پند

با زبانی  کز آواش مستیم

پارسی را  نداریم اگر پاس

ناسپاسانِ  گنک  و کـَرَستیم

نیز اگر خود نگردیم  نو نو

کس نداند  که  بودیم  و هستیم

یا :  که بودیم ؟

یا : که هستیم ؟ 

                           پاریس، ششم دسامبر ۲۰١۰

^{ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ}

¹ دکتر محمد علی خُنجی یکی از مبارزان و رهبران اندیشمند، دانشور، سختکوش و پرشور جبهه ملی ایران بود که  تا آخرین روز زندگی دمی از کوشش در راه تعالی فکری نسل جوان نهضت ملی و سازماندهی جبهه  ملی ایران که  در آن از تجربه و تبحر کم نظیری برخوردار بود نیاسود.

او  پس از زندگی نسبتآ کوتاهی، که تمام آن صرف مبارزه و آموزش خود و دیگران، از راه تاًلیف و ترجمه  شد (خاصّه ضمن اینکه مسئولیت کمیته ی تعلیمات جبهه ملی ایران را نیز به عهده داشت)، و در نهایت سادگی و آزادگی و فروتنی به سر رفت، در پنجم بهمن ماه ١۳۵۰، در سن تقریبأ چهل و شش سالگی، در منزل محقری که در آن به تنهایی زندگی می کرد، بصورتی غیر منتظره، و به دور از چشم یاران(بصورتی که به مرگ مشکوکی می مانست) جهان را ترک گفت و نهضت ملی را از گوهر وجود پرثمر و زاینده ی خود محروم ساخت. از میان نوشته های او می توان نقد عالمانه ی وی بر کتاب تاریخ ماد تاًلیف پروفسور ایگور دیاکونوف، عضو آکادمی علوم شوروی سابق، ترجمه ی کریم کشاوز را نام برد، و از میان ترجمه های او اثر مهم  زیگموند فروید زیر عنوان " توتم و تابو" را. وی برای پژوهش های خود از زبان های فارسی، عربی، فرانسه، انگلیسی و آلمانی سود می جست.

دکتر محمد علی خنجی یک ایرانی به تمام معنی نمونه بود.

http://www.namir.info